Αντώνης Σαμαράς, Πολιτική Άνοιξη: Τότε και έκτοτε…

Η δυναμική επανεμφάνιση του Αντώνη Σαμαρά στην κεντρική πολιτική σκηνή, με αφορμή το ζήτημα των Σκοπίων και τους χειρισμούς των ελληνικών Κυβερνήσεων επ’ αυτού, αποτέλεσε έναυσμα για έντονες συζητήσεις στο διαδίκτυο, αναφορικά με τον ρόλο που διαδραμάτισε ο ίδιος ως Υπουργός των Εξωτερικών αλλά, και αργότερα ως Πρόεδρος της Πολιτικής Άνοιξης.

Έπειτα - όπως συνηθίζεται σε συζητήσεις ανάλογου περιεχομένου - αρκετοί αναρωτήθηκαν για τον ρόλο που θα μπορούσε να έχει σήμερα ο Μεσσήνιος πολιτικός, τόσο εντός της Νέας Δημοκρατίας και του ευρύτερου φιλελεύθερου χώρου, όσο και εν μέσω των γενικότερων πολιτικών και κοινωνικών διεργασιών που επιτελούνται στην χώρα μας. Η επισήμανση ότι ο Σαμαράς αποτελεί σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο για την Ελλάδα, δεν στερείται βάσης.

Με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να αναφερθώ στον Αντώνη Σαμαρά και την Πολιτική Άνοιξη κυρίως για λόγους ιστορικούς διότι, αντίθετα με τον Κ. Μητσοτάκη που εναγωνίως προσπαθούσε να μας πείσει ότι οι Έλληνες ξεχνάνε εύκολα… αντίθετα με «κάποιους», που εργάζονταν νυχθημερόν και με ενδεχόμενη ιδιοτέλεια, να ξεπουλήσουν τα πάντα, διαστρεβλώνοντας την έννοια και τηναξία των αποκρατικοποιήσεων, κάποιοι άλλοι (λίγοι ή πολλοί, δεν έχει σημασία), επέλεγαν να μην στέκονται απέναντι στον πολίτη με υπεροψία και αυταρχισμό αλλά δίπλα του, επιλέγοντας τον δρόμο της αλήθειας και της συνέπειας, σύμφωνα με την συνείδησή τους και με όποιο κόστος!

Ήμουν από εκείνους που συμπορεύτηκαν με τον Αντώνη Σαμαρά, ευθύς αμέσως με την αποχώρησή του από την Νέα Δημοκρατία το 1993. Πολλοί είναι εκείνοι που (χωρίς να γνωρίζουν, από πρώτο χέρι, τα πραγματικά γεγονότα) κατηγορούν τον Αντώνη Σαμαρά, για το αδιέξοδο στην επίλυση του ζητήματος της ονομασίας των Σκοπίων. Επιπρόσθετα, του χρεώνουν την κατάρρευση της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία ήταν η χειρότερη περίοδος διακυβέρνησης της χώρας από την Μεταπολίτευση!

Αυτά, τα ισχυρίζονται κύκλοι φιλικά προσκείμενοι του Μητσοτακικού περιβάλλοντος και μόνον και ασφαλώς, έχει υπάρξει προεργασία αρκετών ετών ούτως, ώστε ακόμη και σήμερα να καταλογίζουν στον Αντώνη Σαμαρά αυτό που τότε φάνταζε επιτακτική πολιτική και κοινωνική ανάγκη: την πτώση μίας Κυβέρνησης, η οποία είχε φέρει την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας μέσα σε 3 μόλις χρόνια!

Αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός, πως ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης οδήγησε μεθοδευμένα και με σχέδιο τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Αντώνης Σαμαράς, δεν έφυγε από την Νέα Δημοκρατία λόγω του Σκοπιανού και μόνο! Να θυμίσω ότι το οικονομικό επιτελείο του Κ. Μητσοτάκη τελούσε υπό την καθοδήγηση και τις εντολές του Γιάννη Παλαιοκρασσά, ο οποίος κατά πως φαίνεται, είναι ένας από τους βασικούς υπαίτιους της κατάστασης στη ΔΕΗ σήμερα, καθώς διετέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος της επιχείρησης επί Κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή!

Η Πολιτική Άνοιξη, δεν ιδρύθηκε για να αποτελέσει την προμετωπίδα ενός νέου «μακεδονικού αγώνα» όπως συχνά-πυκνά η δεξιά και η αριστερά μας κατηγορούσε. Η αλήθεια είναι πως «εκμεταλλευτήκαμε» την ρευστή πολιτική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η χώρα μας, για να παρέμβουμε αποφασιστικά με τον λόγο μας, την σκέψη μας, τις απόψεις μας, τις προτάσεις μας και τις πράξεις μας, στην συνολική και δια παντός αλλαγή του νοσηρού πολιτικού κλίματος της εποχής, το οποίο - πιστέψτε με - δεν διαφέρει και πάρα πολύ από την πολιτική και κοινωνική κατάσταση των ημερών μας!

Ακόμη περισσότερο, η Πολιτική Άνοιξη ήταν το πρώτο ελληνικό κόμμα μετά το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ‘80 και ο Αντώνης Σαμαράς ο πρώτος Έλληνας πολιτικός μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, που μίλησε για κοινωνική δικαιοσύνη, ανανέωση των θεσμών, για αξιοκρατία, για διαφάνεια, για σεβασμό στον πολίτη και τις ανάγκες του, για μια Ελλάδα σοβαρή, υπεύθυνη και συμμέτοχη που θα είχε κάτι να προσφέρει και ενάντια στην Ελλάδα της μιζέριας, του ωχαδερφισμού και της αρπαχτής…

Οπωσδήποτε, δεν προσπαθώ να επιχειρήσω κανενός είδους σύγκριση. Κάτι τέτοιο θα ήταν τουλάχιστον άτοπο. Όμως φανταστείτε πως ταράχθηκαν τα λιμνάζοντα νερά του πολιτικού κατεστημένου της χώρας, όπως ακριβώς συνέβη με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981, τη στιγμή που η αριστερά περιχαρακωνόταν στα ιδεολογικά της διλήμματα και η Νέα Δημοκρατία, αντί να αγωνίζεται να φέρει την πρόοδο και την ανάπτυξη στην ελληνική κοινωνία, νοιαζόταν μόνο να αναλάβει και πάλι την εξουσία για ν’ αρπάξει ό,τι μπορεί κι να «τιμωρήσει» ακόμη περισσότερους!

Εμείς, ακολουθήσαμε άλλον δρόμο. Θελήσαμε μια Ελλάδα που θα έλεγε την αλήθεια και που δεν θα «τιμωρούσε» τους πολίτες! Οραματιστήκαμε μια Ελλάδα με αυτοπεποίθηση. Με πίστη στις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου!

Όπως χαρακτηριστικά είχε επισημάνει ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς: «Το Αύριο δεν περιμένει. Δεν ανέχεται ούτε καθυστερήσεις, ούτε την μόνιμη ασθένεια της αναβολής και της προσωρινότητας. Γιατί αιτία της ελληνικής κρίσης, είναι ο άγραφος νόμος της ελληνικής προσωρινότητας. Συνηθίσαμε να τα βλέπουμε όλα και να αντιμετωπίζουμε τα πάντα στο πόδι. Ακόμη και τα εθνικά μας θέματα. Μια προσωρινότητα που μας οδήγησε στην απάθεια και στην αποκλειστική προβολή του προσωπικού μικροσυμφέροντος. Και όταν στο μικροσυμφέρον της κρατικο-πολιτικής ηγεσίας προστεθεί και το ευρύτερο σημερινό κενό αξιών της κοινωνίας μας, τότε απονευρώνεται το σύνολο του τόπου, εξατμίζονται και οι τελευταίες δυνάμεις που συγκρατούν την εθνική μας αυτοπεποίθηση και εξαφανίζεται η ευαισθησία της πολιτείας και των πολιτικών φορέων απέναντι στα προβλήματα των λιγότερο ισχυρών Ελλήνων.

Και δυστυχώς, έτσι συμβαίνει. Δρούμε συνολικά χωρίς αρχές και πάντα προσωρινά. Με πρωταγωνιστή τον επαναλαμβανόμενο κομματισμό που συστηματικά αναπαράγει την αποτυχία, μια και πάντοτε τιμωρεί ή δήθεν διορθώνει στο όνομα του κόμματος, την δραστηριότητα του προηγούμενου κομματικού μηχανισμού.

Ο φαύλος κύκλος της ελληνικής κρίσης οξύνεται. Τα μεγάλα εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα μεγιστοποιούνται και πιέζουν. Μπροστά τους οι ηγεσίες, πολιτικές, πνευματικές και οικονομικές, είτε παραπλανούν, είτε σιωπούν. Ο χορός όμως της κρίσης δεν κάνει διακρίσεις. Μας συμπαρασύρει όλους.

Παρασύρει τον Έλληνα νέο που παγιδεύεται στην ημιμάθεια. Χωρίς επαγγελματικό προσανατολισμό, χωρίς σύνδεση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τηναγορά εργασίας, χωρίς ιδανικά που να βασίζονται στην πίστη ότι διαβατήριο ζωής είναι η αξία και η εργατικότητα.

Παρασύρει τον Έλληνα μεσήλικα, που παγιδεύεται στην υποαπασχόληση. Χωρίς παραγωγικούς στόχους, χωρίς συντονισμό, χωρίς την επιβεβλημένη σύνδεση αμοιβής και παραγωγικότητας και χωρίς την ηθική επιβράβευση του πραγματικά άξιου.

Παρασύρει τον Έλληνα ηλικιωμένο που παγιδεύεται σε προκαταλήψεις και στην κρατική αδιαφορία! Χωρίς αναγνώριση της προσφοράς του, χωρίς προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας και χωρίς πρόβλεψη ή κίνητρα αξιοποίησης του.

Υπονομεύουν και ανατρέπουν κάθε στρατηγικό σχεδιασμό της εξωτερικής πολιτικής, που δεν είναι επιτέλους δυνατόν, να μην συνειδητοποιεί ότι τα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν συντονισμένα, γιατί και συντονισμένη είναι η επίθεση κατά του ελληνισμού. Η προστασία της Κύπρου, της Μακεδονίας, του Αιγαίου, της Θράκης και των Βορειοηπειρωτών δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ούτε αποσπασματικά και ούτε θα αποδώσει αποσπασματικά.

Υπονομεύουν και ανατρέπουν κάθε φιλόδοξο σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας. Η μόνιμη ασθένεια της κρατικής καχυποψίας απέναντι στον πολίτη και τον επιχειρηματία συντηρεί και την δικαιολογημένη καχυποψία του φορολογούμενου απέναντι στην διοίκηση. Η έλλειψη συνέπειας και συνέχειας που τελικά απαγορεύει το μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, η απουσία φαντασίας και τόλμης, η πλάνη ότι το κράτος διαθέτει την αυθεντία και το αλάθητο στη φορολογία και η εμμονή σε μεσαιωνικούς θεσμούς, όπως η προσωποκράτηση, απαγορεύουν την ανάπτυξη.

Υπονομεύουν και ανατρέπουν κάθε προσπάθεια κοινωνικής δικαιοσύνης και πλήττουν στα θεμέλια της, την έννοια της προσφοράς προς τον πολίτη. Οι ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα στην παιδεία, στην υγεία και στην απασχόληση είναι εγγυημένες θεωρητικά από το Σύνταγμα, αλλά ποτέ δεν απέκτησαν και την πρακτική εγγύηση της απαλλαγής από το ρουσφέτι ή τον εξευτελισμό της αντιπαροχής στη σφαίρα του κομματισμού.»

Σας θυμίζουν τίποτα όλα τα παραπάνω; Μήπως σε όλα αυτά δεν αναφερόμαστε όλοι μας στα ιστολόγιά μας, ή στις παρέες μας ή οπουδήποτε τύχει να συζητήσουμε για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση της χώρας μας; Άραγε δεν έχουν περάσει 14 χρόνια από τότε που διατυπώνονταν όσα προαναφέρθηκαν; Και όμως! Φαίνεται σαν να μην πέρασε μια μέρα! Ο «εχθρός» δεν είναι «απροσδιόριστος». Είναι γνωστός και πάντα κοινός: Ο κακός μας εαυτός. Είτε είμαστε αριστεροί, είτε κεντρώοι είτε δεξιοί.

Ήδη από το 1993, η παρέμβαση του Αντώνη Σαμαρά στην πολιτική σκηνή της χώρας, έδειχνε τον δρόμο που θα έπρεπε να ακολουθηθεί ούτως, ώστε να μην βρεθούμε στην δυσάρεστη θέση (όπως τελικά βρεθήκαμε) να αντιμετωπίζουμε φαινόμενα σήψης και παρακμής σήμερα.

Η Πολιτική Άνοιξη ήταν εκείνη που πρότεινε - μεταξύ άλλων - εξαετές πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης και σταθερό φορολογικό σύστημα.

Συγκρότηση 15μελούς Κυβέρνησης από μη βουλευτές και ανασύνταξη των Υπουργείων.

Θεσμοθέτηση διαρκούς Συμβουλίου Στρατηγικού Σχεδιασμού για τον εξωτερικό και αμυντικό προσανατολισμό της χώρας.

Υλοποίηση 7ετούς προγράμματος για την παιδεία, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό.

Εκλογή σταθερών για μια 5ετία διοικήσεων των δημοσίων οργανισμών και των κρατικών τραπεζών.

Νομοθέτηση συστήματος διαφάνειας για τις κρατικές προμήθειες, τα δημόσια έργα και τις αποκρατικοποιήσεις.

Συναίνεση για ένα νέο πλαίσιο δημοκρατικής λειτουργίας των κομμάτων με διαφάνεια και ευθύνη ουσιαστικής προσφοράς στο δημοκρατικό πολίτευμα.

Ο σκοπός των παραπάνω προτάσεων είναι εμφανής. Λιγότερο κόμμα, λιγότερη γραφειοκρατία, λιγότεροι «παράγοντες» και «παραγοντίσκοι» και περισσότερη πολιτική ούτως, ώστε να απεγκλωβιστούν οι πολίτες από μια κατάσταση που στην πραγματικότητα δεν εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον.

Δυστυχώς, όπως συμβαίνει στην χώρα μας, κάθε αξία, κάθε προσπάθεια, κάθε πρόταση που θα δοκιμάσει να επιφέρει αλλαγές προς όφελος των πολλών, βρίσκει εμπόδια, δημιουργεί εχθρούς …

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ στο πρόσφατο Συνέδριο του αναζήτησε… μίλησε για την Ελλάδα των αξιών.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός της ανόδου του Συνασπισμού και της ραγδαίας πτώσης των δύο μεγάλων κομμάτων.

Δεν είναι επίσης τυχαίο το γεγονός ότι εμείς οι πολίτες, επιθυμούμε τους πολιτικούς μαςυπεύθυνους και συνυπεύθυνους στην διακυβέρνηση της χώρας.

Δεν έχει σημασία σε ποιον χώρο πολιτικό κατατάσσεται κανείς. Όλα τα κόμματα διαθέτουν και άχρηστους και χρήσιμους. Σκοπός είναι μέσα από τηνσυμμετοχή, να αναδειχθεί η αξία των χρήσιμων και να τεθούν στο περιθώριο οι άχρηστοι.

Θα μπορούσα να αναφέρω ακόμη περισσότερα ιστορικά στοιχεία, όμως, νομίζω γίνεται κατανοητό πως κάποιοι άνθρωποι από πολύ νωρίς είχαν εντοπίσει τα προβλήματα και είχαν το σθένος να προτείνουν λύσεις. Και είναι σημαντικό να προτείνεις όταν το γενικότερο σύνολο του πολιτικού κόσμου, επιθυμεί και επιδιώκει την αδιαφορία και την ανυπαρξία…

Προσωπικά, θεωρώ λάθος του Σαμαρά που επέστρεψε στην Νέα Δημοκρατία (γι’ αυτόν τον λόγο εγώ επέλεξα την «απέναντι»… όχθη) όμως, κατανοώ την δική του ανθρώπινη ανάγκη για συνέχιση της πολιτικής του πορείας.

Μιλήσαμε για «συνείδηση»! Όπως ακριβώς παλαιότερα μιλούσε για «φιλότιμο» το ΠΑΣΟΚ και πιο πρόσφατα ο Συνασπισμός. Εργαστήκαμε σκληρά! Προσπαθήσαμε να είμαστε ειλικρινείς και το κατορθώσαμε σε μεγάλο βαθμό! Δεν αποκλείσαμε κανέναν και ο κάθε πολίτης μας βρήκε δίπλα του, όταν τον έπνιγε η αδικία του παλαιολιθικού μας πολιτικού κατεστημένου. Όμως, αποτύχαμε! Αποτύχαμε, γιατί είχαμε άδικο! Και είχαμε άδικο, γιατί είχαμε δίκιο πολύ νωρίς!

Σήμερα, η χώρα μας αντιμετωπίζει νέες προκλήσεις. Όλοι μας γνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε πως η συμμετοχή μπορεί να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αν όλα ήταν εύκολα, δεν θα είχε κανένα νόημα, ούτε κάποιοι να βρίσκονται στο δρόμο και να διεκδικούν, ούτε εμείς να βρισκόμαστε εδώ και ν’ αναζητούμε εκείνο το ιδεολογικό πολιτικό-κοινωνικό πλαίσιο που θα μπορούσε να συνδράμει κάθε προσωπική και κάθε συλλογική προσπάθεια ενάντια στις πολιτικές εκείνες που θέλουν να μας γυρνούν χρόνια πίσω στο παρελθόν.Αν βρισκόμαστε σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους… αν η πολιτική μας θεώρηση είναι «δεξιόστροφή» ή «αριστερόστροφη»… στο τέλος-τέλος δεν έχει και τόση σημασία. Το αποτέλεσμα μετράει και όπως είναι γνωστό και η επιτυχία και η αποτυχία χρεώνεται σε όλους το ίδιο!

Πηγές:

Αρχειακό υλικό Τομέα Πολιτικού Σχεδιασμού Πολιτικής Άνοιξης

Αρχειακό υλικό Σ.Ε.Ν. Αχαϊας Νεολαίας της Άνοιξης

10 + 10 ευθείες για τον 21ο αιώνα, Αντώνης Σαμαράς