Το κείμενο που ακολουθεί, κοινοποιήθηκε στους κ.κ. Γ. Παπανδρέου, Ευ. Βενιζέλο και Κ. Σκανδαλίδη, τον Οκτώβριο του 2007, με την ευκαιρία της εκλογικής ήττας του ΠΑΣΟΚ την 16η Σεπτεμβρίου. Η συγγραφή του είχε ως στόχο την περιγραφή της προβληματικής κατάστασης στην όποια έχουν περιέλθει οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου εδώ και πάρα πολύ καιρό, και να κάνει γνωστές κάποιες σκέψεις οι οποίες είναι κοινές για πάρα πολλούς από εμάς. Δίχως αμφιβολία, τα γραφόμενα είναι πιο επίκαιρα παρά ποτέ! Αν μπορούν να συνδράμουν θετικά τον ευρύτερο προβληματισμό των πιθανών αναγνωστών, τότε, θα έχει επιτευχθεί ο στόχος. Ελπίζω μόνον, λόγω έκτασης, να μην σας κουράσω.
Λόγω δημοσιοποίησης του κειμένου από την «Πολιτική Προσέγγιση» τα περιεχόμενά του είναι βελτιστοποιημένα και προσαρμοσμένα στο πλαίσιο λειτουργίας του ιστολογίου.
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Πριν από επτά χρόνια επιλέξαμε τη σιωπή! Σεβόμενοι τις αρχές μας και τα όνειρά μας για ένα καλλίτερο αύριο, επιλέξαμε να μην συμμετέχουμε πλέον σε αυτή την παρωδία της εσωκομματικής «δημοκρατικής λειτουργίας» της Νεολαίας και του ΠΑΣΟΚ, που μόνον απέχθεια προκάλεσε τόσο ανάμεσα στα μέλη τους όσο και στους πολίτες αυτής της χώρας! Το τολμήσαμε, αδιάφοροι για το όποιο κόστος.
Φαίνεται πως είχαμε δίκιο. Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ είναι ένα σχεδόν νεκρό σώμα που προσπαθεί να κερδίσει λίγη ζωή ανάμεσα σε μια ανίκανη κυβέρνηση και μια αντιπολιτευόμενη αριστερά που σαν κοράκια, προσπαθούν να ξεσκίσουν όσο το δυνατόν περισσότερη από τη νεκρή σάρκα του.
Αν κάποιος νομίζει πως ό,τι συμβαίνει σήμερα στο ΠΑΣΟΚ είναι μόνο ένα ακόμη σύμπτωμα πολιτικής και κοινωνικής σύγχυσης κάνει λάθος. Το πρόβλημα είναι πολύ πιο μεγάλο.
2. Η ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ:
Μπορεί τα κόμματα να είναι οι κύριοι εκφραστές της Δημοκρατίας όμως, η διαρκής εξέλιξη της κοινωνίας και η συνεχής μεταβολή των κοινωνικοπολιτικών δεδομένων-συνθετικών που προσδιορίζουν το εύρος της κοινωνικής εξέλιξης σε συγκεκριμένο χρόνο, ενώ θα έπρεπε να έχει ως βάση της τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τις προσδοκίες και τα όνειρα των πολιτών – καθώς τα κόμματα εννοείται ότι εκφράζουν την βούληση τους – αντίθετα, διακρίνουμε μια ολοένα συρρίκνωση της δύναμης τους στον σχεδιασμό και την εφαρμογή της πολιτικής με επακόλουθο την μη επίτευξη στον μέγιστο βαθμό των επιθυμητών κοινωνικών αλλαγών. Αυτό, θέτει ουσιαστικά σε αμφισβήτηση την αναγκαιότητα ύπαρξής τους!
Η «ευθύνη» της πολιτικής λειτουργίας έχει υφαρπαχθεί - και όχι αδικαιολόγητα – από εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας και κυρίως από τα ΜΜΕ – ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, τα οποία καταφέρνουν μέσω της εικόνας και του εντυπωσιασμού μία άνευ προηγουμένου χειραγώγηση των πολιτών και των πολιτικών ακολούθως, με κρίσεις και πολιτικές κατευθύνσεις οι οποίες ενδεχομένως δεν είναι κενές περιεχομένου. Η «διάφανη» και «συμμετοχική» δημοκρατία δείχνει να χάνει έδαφος, διευρύνονται οι ανισότητες και η διακοπή επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ πολιτών και πολιτικών αναδεικνύεται, ίσως, το πιο κύριο αίτιο.
Το αποτέλεσμα; Το ΠΑΣΟΚ έπεσε θύμα αυτής της κατάστασης και από προοπτική λύσης και ανανέωσης, κατάντησε πρόβλημα. Τα υπόλοιπα κόμματα; Δεν είναι σίγουρο ότι έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει. Και αν το έχουν συνειδητοποιήσει, απλά βολεύονται με τα οφέλη αυτής της προσωρινής τους «επικαιρότητας». Ο πολίτης και αισθάνεται και είναι δέσμιος της «τηλεοπτικής δημοκρατικής λειτουργίας», που κατά κάποιο τρόπο υποκαθιστά την δικαστική, την νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία κατά περίπτωση. Ο πολίτης δεν βρίσκεται σε θέση να αντιδράσει. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα νιώθει ασφάλεια – λόγω απουσίας της πραγματικής εξουσίας – και τελικά, δέχεται παθητικά την καθημερινότητα που του προσφέρεται στο πιάτο.
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να υποθέσουμε και ίσως να δεχτούμε ότι ορισμένα ΜΜΕ στην αρχή να προσπάθησαν αληθινά και αγνά να καλύψουν αυτό το κενό διακυβέρνησης και να ενισχύσουν τον πολιτικό κόσμο της χώρας χτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας και συνεργασίας ανάμεσα στους πολιτικούς, τους πολίτες και τις διάφορες κοινωνικές και παραγωγικές ομάδες. Όμως, κάθε αντιβιοτικό όσο χρήσιμο και αν είναι, κρύβει παρενέργειες.
Όποιος συνδιαλέγεται με την εξουσία - την όποια εξουσία - και μπορεί έστω και στο ελάχιστο να την επηρεάσει ή και κάποτε να την ασκήσει, σύντομα εγκαταλείπει τις αρχικές του διαθέσεις και προθέσεις και τελικά, δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα επιλύει. Οπωσδήποτε, όλοι έχουν το δικαίωμα να εκφράζονται, να κρίνουν, να επιδοκιμάζουν και να αποδοκιμάζουν, να δημοσιοποιούν τις απόψεις τους και να αγωνίζονται γι’ αυτές, όμως μόνον αυτό!
Πολλοί είναι εκείνοι που ως ορισμό της πολιτικής δίνουν την τέχνη του εφικτού. Στην πραγματικότητα, εννοούν τον συμβιβασμό με τους κανόνες του εκάστοτε καθεστώτος συστήματος διακυβέρνησης, καθώς βολεύει την συντήρηση στα «κεκτημένα» και την αδράνεια. Σήμερα, καθεστώς στην χώρα μας είναι αυτό που εκφράζουν τα ΜΜΕ, η πραγματικότητα που προσφέρουν και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Παρ’ όλα αυτά, οι διαπιστώσεις που περιγράφονται εδώ δεν σημαίνουν απαραίτητα πως όλα είναι μαύρα και επομένως πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με εχθρότητα και στείρο αρνητισμό.
Έχουμε στην διάθεσή μας ιδέες. Μπορούμε να διορθώσουμε τα πράγματα. Υπάρχουν άνθρωποι διατεθειμένοι να προσφέρουν και όχι να βολευτούν. Αυτό είναι προφανές. Άρα, έχουμε την υποχρέωση να προσπαθήσουμε, να αγωνιστούμε και να επιτύχουμε το ελάχιστο μέσα σ’ ένα δύσκολο και δύστροπο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον ούτως, ώστε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις για ένα υποφερτό σήμερα και πιθανόν ένα καλλίτερο αύριο. Αυτή είναι η δική μας πλευρά.
Στην άλλη πλευρά βρίσκονται εκείνοι που καταδικάζουμε. Εκείνοι που βολεύονται και βολεύουν. Οι παράγοντες και οι παραγοντίσκοι. Αλλά κι εκείνοι που σιωπούν. Εκείνοι που έχουν επιλέξει συνειδητά να μην ασχολούνται με τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα. Όχι γιατί δεν μπορούν ή δεν έχουν τα ερείσματα εκείνα που θα μπορούσαν να τους ωθήσουν από την αφάνεια στην επιφάνεια, αλλά διότι θεωρούν ανάξιο, ανήθικο ίσως ή ενδεχομένως ασήμαντο και ανώφελο το γεγονός της δικής τους ενασχόλησης.
Σε ό,τι αφορά τους πρώτους, δεν θα αναφερθούμε καθόλου. Είναι ένα καρκίνωμα και έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε. Σε ό,τι αφορά τους δεύτερους, αυτοί δυστυχώς αποτελούν ένα θλιβερό σύμπτωμα που το συναντάμε σε πολιτισμένους πολιτικά ανθρώπους, οι οποίοι – κατά κύριο λόγο – απογοητευμένοι ή αδιάφοροι για τα συμβαίνοντα γύρω τους, έχουν παραχωρήσει την θέση τους σε καιροσκόπους, λαμόγια, απατεώνες, κλέφτες, παραχαράκτες και όλο το κακό συναπάντημα. Η ευθύνη των πολιτικών γι’ αυτήν ακριβώς την κατάσταση είναι μεγάλη και συλλογική.
Μεθοδικά και με πολλή υπομονή, απομάκρυναν κάθε χρήσιμη πηγή γνώσης, απομόνωσαν δημιουργικούς και δυναμικούς ανθρώπους που πιθανόν να μπορούσαν να συνδράμουν στο «κάτι διαφορετικό» και αρκέστηκαν στην διαχείριση της εξουσίας απολαμβάνοντας τους καρπούς της ανενόχλητοι και… μόνοι.
Παράλληλα, έθεσαν τον εαυτό τους εκτός των κοινωνικών διεργασιών, γιατί το να ασχολείσαι με την κοινωνία και τα προβλήματα των πολιτών είναι κάτι πολύ δύσκολο και απαιτούνται θυσίες και αγώνες. Απέκοψαν κάθε δεσμό με την λαϊκή τους βάση και αναπαυτικά «χύθηκαν» στα γραφεία τους παρακολουθώντας τις ειδήσεις και τα γεγονότα να περνούν μπροστά από τα μάτια τους και να τους προσπερνούν.
Όμως έστω κι έτσι, το πιο σωστό και το πιο ηθικό δεν είναι ο καταμερισμός των ευθυνών. Ναι! Οι ευθύνες βαρύνουν κυρίως το ΠΑΣΟΚ, όχι όμως μόνον το ΠΑΣΟΚ. Οι πολιτικοί της χώρας μας, στο σύνολό τους ως σύστημα, απέτυχαν. Το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά μέσα στην δίνη αυτών των διαπιστώσεων δεν στροβιλίζεται; Πρέπει να αποφασίσουμε από κοινού τι θέλουμε να κάνουμε και να αποφασίσουμε γρήγορα και συνετά. Ο πολιτικός σχεδιασμός και η υλοποίησή του, δεν γίνεται εύκολα και από την μια μέρα στην άλλη. Ούτε μπορεί να περιγραφεί σε μερικές σελίδες.
Έχουμε ανάγκη από λύσεις. Και τις λύσεις αυτές, τις έχουμε ανάγκη άμεσα.
Επομένως, αυτό που προέχει είναι να δουλέψουμε συλλογικά έτσι ώστε να μπουν τα πράγματα στη θέση τους και από την αρχή ξανά, να αποκαταστήσουμε την πραγματική πολιτική λειτουργία στην κοινωνία μας, με υπεύθυνους πολίτες και υπεύθυνους πολιτικούς.
Μόνον η συνυπευθυνότητα μπορεί να μας δώσει απτά αποτελέσματα.
3. ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Α. Ιστορικά δεδομένα
Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε όχι για να αποτελέσει την ιστορική συνέχεια της Ένωσης Κέντρου, ή για να ικανοποιήσει τις πολιτικές φιλοδοξίες του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο ίδιος ο ηγέτης του ΠΑΣΟΚ και οι συνοδοιπόροι του, γνώριζαν τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας… μιας κοινωνίας λαβωμένης πολιτικά και κοινωνικά, δίχως σαφή προσανατολισμό μέσα στο διεθνές γίγνεσθαι. Οι πολίτες είχαν επιθυμίες, οράματα και όνειρα για το μέλλον και η συμμετοχή τους στην άσκηση της εξουσίας ήταν ο μοναδικός τρόπος για να μπορέσουν να κάνουν πράξη όλα όσα ήλπιζαν πως θα έκαναν την καθημερινότητάς του καλλίτερη.
Από το 1981 – όταν για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ έλαβε εντολή διακυβέρνησης της χώρας – μέχρι σήμερα, έχουν περάσει 26 χρόνια. Από αυτά, το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε 19 χρόνια. Αν μη τι άλλο, η κάθε εποχή έχει τις δικές ανάγκες και με το πέρασμα του χρόνου γίνονται και λάθη. Το 2007, σίγουρα δεν είναι το 1981, ή το 1993 ή το 1996 ή ακόμα-ακόμα το 2000.
Κατά την διάρκεια όλων αυτών των ετών άλλαξαν πολλά. Και για την ελληνική κοινωνία, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο. Μπήκαν στην ζωή μας έννοιες όπως η παγκοσμιοποίηση, κατέρρευσαν ιδεολογίες, αναδείχθηκαν νέοι προβληματισμοί, ήρθαν στο προσκήνιο νέες κοινωνικές εντάσεις, αναπτύχθηκαν νέα κέντρα εξουσίας εκτός και παράλληλα της πολιτικής… Οπωσδήποτε είχαμε και οφέλη. Αυτό δεν το αρνείται κανείς. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, η πολιτική λειτουργία είναι εκείνη που πρέπει να δώσει ώθηση στον κοινωνικό μετασχηματισμό με τρόπο τέτοιο που δεν θα θίγονται τα συμφέροντα των πολιτών, ενώ παράλληλα θα διασφαλίζει μέσα από ένα διακριτό σύστημα κανόνων και αξιών, τους όρους της κοινωνικής ανάπτυξης.
Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να είναι παρών. Χάσαμε το 2004 και το 2007, γιατί δεν πιστέψαμε πρώτα τον εαυτό μας και τις απόψεις μας και έπειτα δεν πείσαμε τους πολίτες ότι μπορούμε να εργαστούμε προς όφελος τους. Το θέμα δεν είναι να καταρτίζεις προτάσεις και σχέδια και υπομνήματα και όλα τα συναφή. Αυτό, μπορούν να το κάνουν όλοι! Πρέπει να πείσεις με την εν γένει συμπεριφορά σου, ότι είσαι σε θέση να διαχειριστείς την καθημερινότητα για το κοινό καλό όλων. Δεν μπορείς να κλείνεσαι στο καβούκι σου και να μην βλέπεις τι γίνεται γύρω σου. Δεν έχεις το δικαίωμα, εφόσον διεκδικείς την διακυβέρνηση της χώρας, να μην προσαρμόζεις την σκέψη σου και τις πράξεις σου σύμφωνα με τις κοινωνικές απαιτήσεις και επιδιώξεις.
Στον αντίποδα, υπάρχουν πολλοί από εμάς που, ενώ την ίδια ώρα κάποιοι άλλοι σιωπούν, φωνάζουν: ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ!
Πολλοί από εμάς δεν φοβόμαστε έννοιες όπως παγκοσμιοποίηση, ελεύθερη αγορά κλπ, ούτε αντιμετωπίζουμε τον φιλελευθερισμό ως φάντασμα και την αριστερά ως μπαμπούλα.
Το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θέλουμε να ζούμε και να αναπτυσσόμαστε, οφείλει και πρέπει να είναι ανταγωνιστικό και έχουμε υποχρέωση να προσαρμοζόμαστε στις απαιτήσεις των καιρών όπως και αν αυτές διαμορφώνονται.
Πρέπει να επιθυμούμε και να προσπαθούμε να δημιουργούμε ευκαιρίες όταν αυτές δεν μας δίνονται!
Δεν έχει νόημα να μας φοβίζουν τα όνειρά μας!
Και πρέπει και θέλουμε να αποκτήσουμε περισσότερη γνώση και να ασχοληθούμε με τα καθημερινά, όχι μόνον για την επίτευξη των προς το ζην, αλλά για να διεκδικήσουμε τον ρόλο που μας αναλογεί μέσα σε έναν ευρύτερο προβληματισμό, με σκοπό την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής του διπλανού μας.
Αυτή η θεωρία δεν είναι καινούρια. Στην πραγματικότητα αποτελούσε πάντα την βασική ανάγκη και αξία όλων των ανθρώπων από τότε που διαμορφώθηκαν κοινωνίες με δομή και περιεχόμενο.
Β. το ΠΑΣΟΚ μέσα στην καθημερινότητα
Με την ευκαιρία της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης που είχε ως συνέπεια την συρρίκνωση της δύναμης του ΠΑΣΟΚ, γράφτηκαν και ακουστήκαν πολλά. Κυρίως, για την ενδυνάμωση της αριστεράς που θα πρέπει να λειτουργήσει ως μάθημα και ως πυξίδα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, καθώς η αριστερή προοπτική φαντάζει – λένε – πιο ελκυστική στα μάτια των ψηφοφόρων. Άλλωστε, επικαλούνται τις «τελευταίες» (ξανά και ξανά) δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται για να στοιχειοθετήσουν αυτή τους τη θέση.
Όμως, με δεδομένη την ανανέωση της εντολής του εκλογικού σώματος προς την Νέα Δημοκρατία για διακυβέρνηση της χώρας, μάλλον η επιτακτική ανάγκη της αριστερής στροφής του ΠΑΣΟΚ δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Στο τέλος-τέλος τι σημαίνει αριστερά και δεξιά σήμερα; Ποιο είναι το αντίκρισμα τους; - Το έχω πει πολλές φορές και θα το επαναλαμβάνω συνεχώς, μέχρι κάποιος να μου δώσει μία πειστική απάντηση.
Οι πολίτες έχουν απαιτήσεις από το ΠΑΣΟΚ.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από ένα ανοικτό, προοδευτικό, δημοκρατικό και σύγχρονο ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ έχει και τη δυνατότητα να κυβερνήσει καλά και αποτελεσματικά…
…Φτάνει μόνον να διορθώσει πράγματα που στα μάτια του ψηφοφόρου φαντάζουν ξεπερασμένα, άδικα, καταπιεστικά, ανέφικτα και πολλές φορές προσβλητικά. Δεν είναι τυχαίο ότι η Νέα Δημοκρατία έπεισε τους ψηφοφόρους το 2004 και ξανά πριν από τέσσερις μόλις μήνες, ευαγγελιζόμενη την «επανίδρυση του κράτους» και τις «μεταρρυθμίσεις». Αυτό κάτι λέει στους πολίτες. Αυτό κάτι σημαίνει. Εκφράζει μια ανάγκη. Αδιάφορο αν η Νέα Δημοκρατία λέει ψέμματα ή αλήθεια.
Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη, αναπτύσσοντας συμπλέγματα σύγκρισης ανάμεσα στη Παπανδρεϊκή και μετά-Παπανδρεϊκή εποχή, μπλεγμένο μέσα στα γρανάζια της ίδιας του της γραφειοκρατίας και εγκλωβισμένο στη διαρκή πάλη μεταξύ τάσεων και ομάδων δίχως σαφή προσανατολισμό – πάντα όμως με σκοπό την επικράτηση στην μάχη της «καρέκλας», οδήγησε τους πολίτες και τους ψηφοφόρους του σε μια ιδιότυπη απομόνωση και υιοθέτησε μια ελιτίστικη και αλαζονικά καθεστωτική συμπεριφορά απέναντί τους, βιώνοντας την ψευδαίσθηση πως όλοι έχουν μέρισμα στην διακυβέρνηση της χώρας λόγω κοινής αφετηρίας και κοινής ανάγκης για διατήρηση της εξουσίας με κάθε τρόπο, κρατώντας σε ομηρία τις δημιουργικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ.
Και πώς να μην γίνει αυτό; Όταν η καθημερινότητα των περισσοτέρων προβεβλημένων πολιτικών και στελεχών είναι τα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων και οι σελίδες των εφημερίδων (ασκήσεις επί χάρτου δηλαδή)! Τι σχέση μπορούν να έχουν το κόμμα και τα στελέχη του με την καθημερινότητα των πολιτών; Μήπως ήρθε η ώρα να χάσουμε λίγο από τον καθωσπρεπισμό μας για να μπορέσουμε να πλησιάσουμε ξανά τους πολίτες;
Η ψήφος προς την αριστερά, αυτό ακριβώς το νόημα είχε! Η Νέα Δημοκρατία κυβερνά με την ανοχή των πολιτών και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να τιμωρείται μέχρι να καταλάβει ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί με τα προβλήματά μας. Μέχρι τότε και η αριστερά θα κερδίζει μάχες και το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορεί να έχει βλέψεις για διακυβέρνηση της χώρας. Και τελικά, οι πολίτες θα τιμωρούνται γιατί ελπίζουν σε ένα καλλίτερο αύριο!
Η ψήφος προς την αριστερά δεν δόθηκε απαραίτητα λόγω των απόψεων που εκφράζει. Αλλά γιατί η αποδοκιμασία παρελθοντικών πρακτικών και η θέληση της αντίδρασης έναντι ενός σαθρού και απαρχαιωμένου συστήματος διακυβέρνησης και χρήσης της εξουσίας που εκφράστηκε από το ΠΑΣΟΚ, χωρίς μάλιστα να έχει να προτείνει κάτι άλλο, αποτέλεσε ίσως την πιο ελκυστική προοπτική που είχαν οι ψηφοφόροι στα χέρια τους. Και δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Πιστεύει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ακόμη ότι το πρόβλημα είναι μόνο διαδικαστικό; Όχι. Το πρόβλημα είναι η ίδια η ηγεσία και οι επιλογές της αλλά, και το ΠΑΣΟΚ στο σύνολό του. Όχι απαραίτητα γιατί το επέλεξε, αλλά διότι δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να δει ότι η κοινωνία μας μπορεί να δημιουργεί εξελίξεις, παρά τα όποια εμπόδια εμφανίζονται κατά καιρούς. Γιατί δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να κατανοήσει ότι οι πολίτες έχουν απαιτήσεις.
Πιστεύει το ΠΑΣΟΚ ότι σήμερα έχουμε ανάγκη από ηγέτες; Πέρασαν 11 χρόνια από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου πέθανε και αυτός ήταν ο τελευταίος πολιτικός και άνθρωπος με χαρακτηριστικά ηγέτη όχι μόνο για το κόμμα που ίδρυσε αλλά και για την χώρα, καθώς αντιπροσώπευε το πέρασμα από την παλαιά και πληγωμένη Ελληνική Δημοκρατία στην Νέα Ελληνική Δημοκρατία. Στην δημοκρατία της ανάπτυξης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και των ίσων ευκαιριών. Αντιπροσώπευε το πέρασμα από την δημοκρατία των πολιτικών στην δημοκρατία των πολιτών! Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έκανε και λάθη, όπως κάνουμε όλοι μας. Όμως, είχε επίγνωση του ρόλου που ήθελε να διαδραματίσει και είχε το όραμα και την θέληση να ζητήσει την συνεργασία και την συνυπευθυνότητα του λαού στην αναδιοργάνωση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης. Κανένας δεν περίσσευε και όλοι ένιωθαν και ήταν σημαντικοί και χρήσιμοι!
Αυτή ήταν και είναι η κληρονομιά των μελών του ΠΑΣΟΚ που εργάστηκαν μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου και εμπνεύστηκαν από αυτόν. Το παρελθόν μας όμως, αποτελεί μόνον προσδιορισμός της ταυτότητάς μας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το αναμιγνύουμε με το σήμερα. Και σήμερα δεν υπάρχει κάποιος εν δυνάμει ηγέτης! Αν και όταν εμφανιστεί καλοδεχούμενος θα είναι.
Δεν εννοώ να ξεχάσουμε αυτό το παρελθόν… αυτή την κληρονομιά! Όταν όμως το παρελθόν επισκιάζει το παρόν, επειδή έτυχε να είναι καλλίτερο ή επειδή η νοσταλγία προκαλεί μέσα μας δυνατά συναισθήματα, τότε δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον! Το ΠΑΣΟΚ παρέμεινε εγκλωβισμένο στο παρελθόν του με πιο τρανταχτή απόδειξη την αναβίωση συνθημάτων κατά την τελευταία προεκλογική περίοδο που παρέπεμπαν στις δεκαετίες του ’80 και λίγο του ’90.
Το ΠΑΣΟΚ παρέμεινε ένας δυσκίνητος πολιτικός οργανισμός δίχως φρέσκιες ιδέες, προτάσεις και πρόσωπα, με ηγετικά στελέχη που απλώς ανανεώνονται με την βοήθεια των image makers… μόνο στην εμφάνιση. Οι κοινωνίες όμως προχωρούν και αυτό που έχουμε ανάγκη είναι έναν καλό διαχειριστή της καθημερινότητάς μας και όχι έναν διαχειριστή της εξουσίας .
Έχουμε τόσα «ανοιχτά μέτωπα»… η κοινωνική ασφάλιση, η εργασία, η εξωτερική πολιτική, τα εθνικά θέματα, η υγεία, η εκπαίδευση, η πρόσφατη καταστροφή στην Πελοπόννησο και το σχέδιο ανασυγκρότησης της περιοχής αυτής και πλήθος άλλων θεμάτων που χρήζουν άμεσης επίλυσης!
Έχουμε ανάγκη από ένα πολιτικό σύστημα που θα μπορεί να λειτουργεί και να αναπτύσσεται μέσα στα πλαίσια μιας ανοιχτής και άμεσης δημοκρατίας και όχι μέσα στα πλαίσια μιας αντιπροσωπευτικής αριστοκρατίας αποκομμένης από την πραγματικότητα.
Οι πολιτικοί θα πρέπει να πείσουν τους πολίτες ότι έχουν την θέληση να σταθούν αρωγοί στην αντιμετώπιση των προβλημάτων τους και να εργαστούν σκληρά ούτως, ώστε η χώρα μας να ξαναβρεί τον δρόμος της προς την ανάπτυξη σε όλους τους τομείς που διέπουν την πολιτική και κοινωνική μας ζωή.
Οι πολίτες θα πρέπει να πειστούν ότι η συμμετοχή και όχι η αποχή μας κάνει συνυπεύθυνους, άρα και καλλίτερους.
Τελικά, θα πρέπει ίσως να αναρωτηθούμε για ποιο λόγο τα κόμματα σήμερα δεν πείθουν και μάλλον ποδοσφαιρικούς συλλόγους θυμίζουν παρά πολιτικούς συντεταγμένους οργανισμούς. Μήπως είναι αναγκαίος ο μετασχηματισμός τους από διαχειριστές της εξουσίας, σε διαχειριστές της καθημερινότητας;
Τα κόμματα, στο σύνολό τους, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν την ύπαρξή τους και να λειτουργήσουν περισσότερο ως κοινωφελείς οργανισμοί. Να είναι ζωντανοί οργανισμοί! Να βρίσκονται στη διάθεση του πολίτη, όχι μόνο του ψηφοφόρου. Να καλύπτουν κάθε κενό που εκ των πραγμάτων η κρατική αμέλεια-δυσκαμψία-αναλγησία δημιουργεί σε πολλές περιπτώσεις.
Πέρα από την επιδίωξη της διακυβέρνησης, να λειτουργούν επικουρικά στον ευρύτερο δημόσιο τομέα χωρίς να τον υποκαθιστούν σε καμία περίπτωση κι έτσι, οι πολίτες να μπορούν να έχουν έναν ακόμη αξιόπιστο τρόπο συνεργασίας, συνυπευθυνότητας, συνδιαχείρισης και συνδιακυβέρνησης της χώρας.
Διαφορετικά, ας μπουν κι αυτά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και ας μας αφήσουν ήσυχους να διαφεντεύουμε την κοινωνική και πολιτική μας ζωή, ελεύθεροι από τα δεσμά τους. Η διακυβέρνηση μπορεί να επιτευχθεί και χωρίς τα κόμματα. Η κοινωνία θα προχωρήσει μπροστά και χωρίς αυτά.
Γ. αίτια της ήττας
Συνοψίζοντας και απαριθμώντας τα αίτια της καθημερινής ήττας του ΠΑΣΟΚ, μπορούμε να πούμε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πείθει γιατί:
- Την τελευταία δεκαετία το ΠΑΣΟΚ σταδιακά και μεθοδικά απέκοψε κάθε δεσμό με την λαϊκή του βάση και από Κίνημα λαϊκό, ριζοσπαστικό, προοδευτικό, κατάντησε ένα κόμμα σαν όλα τ’ άλλα δίχως κοινωνική προοπτική και σε πολλές περιπτώσεις, αντί να σταθεί δίπλα στους πολίτες, βρέθηκε απέναντί τους (συνταξιούχοι, αγρότες κλπ).
- Αντιγράφοντας αποτυχημένα πολιτικές απόψεις και πρακτικές κομμάτων και κυβερνήσεων άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αντί να επιδιώξει την αυθεντικότητα, αντί να επιλέξει την πρωτοπορία, αντί να θέσει κανόνες και να ρυθμίσει τη λειτουργία της αγοράς προς όφελος της χώρας για κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, κυρίως από την έλευση του ευρώ και έπειτα, ως όφειλε λόγω σοσιαλδημοκρατικής τοποθέτησης, άφησε τα πράγματα ανεξέλεγκτα με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα.
- Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, μέσω της «επετηρίδας» παλαιότερα και με το κριτήριο της συμπάθειας ή αντιπάθειας προσώπων σήμερα, διατήρησε και σε πολλές περιπτώσεις υποστήριξε την δημιουργία προσωπικών μηχανισμών, ομάδων και παρα-ομάδων, παραγόντων και παραγοντίσκων, που ουσιαστικά διέλυσαν το ΠΑΣΟΚ και το κατέστησαν ανενεργό μέσα στην κοινωνία. Αυτό δεν συνέβη τυχαία. Η ελιτίστικη ηγετική ομάδα του κόμματος μπορούσε έτσι ανενόχλητη να νέμεται την εξουσία και να απολαμβάνει τους καρπούς της.
- Κατηγορώντας συστηματικά τον Κώστα Σημίτη για αποτυχίες και λανθασμένες επιλογές, προσωποποίησαν τις ευθύνες της ήττας – ακόμη και της τωρινής (!) και ως δια μαγείας, κανείς άλλος δεν έφταιξε!
- Η εκάστοτε ηγεσία του κόμματος, σχηματίζοντας μιαν απρόσωπη, απόμακρη, αλαζονική και ανεύθυνη ελιτίστικη ομάδα, τόσο κατά την διάρκεια διακυβέρνησης της χώρας όσο και κατά την μη κυβερνητική περίοδο του ΠΑΣΟΚ και με δεδομένη την δίψα για διατήρηση της καρέκλας… της όποιας καρέκλας, εγκλώβισαν τα μέλη του κόμματος μέσα στην αδράνεια και την αφάνεια.
- Ακολούθως, σχηματίζοντας κάστες στελεχών κατέστησαν ανέφικτη και απαγορευτική την οποιαδήποτε μετακίνηση. Κυρίως από κάτω προς τα πάνω. Αυτή η πρακτική, πλαισιώθηκε από ένα σύστημα διαχείρισης του κόμματος με δυσκίνητες και αναποτελεσματικές τοπικές και περιφερειακές ηγεσίες, οι οποίες ουδεμία αποτελεσματική και ουσιαστική παρέμβαση είχαν στις περιοχές τους, εκτός βέβαια λίγων εξαιρέσεων, που μόνο στο φιλότιμο των μελών μπορεί να αποδοθεί.
- Σε ό,τι αφορά την σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μπορούμε να πούμε ότι οι συνεχόμενες λανθασμένες επιλογές προσώπων και πολιτικών, πλέον δεν μας εκπλήσσουν. Λανθασμένες και αποτυχημένες επιλογές στα ψηφοδέλτια, δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να αποδείξουν πως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να διαχειριστεί τα συμφέροντα του κόμματος και των πολιτών και βρίσκεται μακριά… πολύ μακριά από την καθημερινότητα που βιώνουν οι Έλληνες.
- Η πόλωση και ο φανατισμός που διακρίνεται μεταξύ των στελεχών της «μιας» ή της «άλλης» πλευράς, αποτελούν έγκλημα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ εις βάρος των μελών και των ψηφοφόρων του κόμματος, που άλλη δουλειά δεν είχαν παρά να παίζουν σκάκι με έπαθλο… αλήθεια τι;
4. ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΔΟΜΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Το ζητούμενο στο εσωτερικό των κομμάτων και σήμερα και πάντα είναι το κατά πόσο η δομή τους εξυπηρετεί τις πολιτικές και κοινωνικές ανάγκες. Εάν είναι αντιπροσωπευτική, δημοκρατική, ευέλικτη και παραγωγική.
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο αναδιοργάνωσης του ΠΑΣΟΚ είναι η αναθεώρηση του Καταστατικού του, το οποίο είναι ένα θαυμάσιο κείμενο περιγραφής της κομματικής δομής και οργάνωσης, με κανόνες και ρυθμίσεις που μπορούν να θέσουν ένα αξιόπιστο και αξιοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας… Θα μπορούσε να είναι τέλειο, αν δεν το καθιστούσε η ίδια του η φύση δυσκίνητο, άρα και άχρηστο. Εξάλλου, όλα τα στελέχη του κόμματος κατ’ ιδίαν ή δημόσια εκφράζουν την απογοήτευσή τους, γιατί το Καταστατικό δεν εφαρμόζεται σε πολλές των περιπτώσεων. Πολύ γραφειοκρατία! Πολλές επιτροπές και υποεπιτροπές! Πολλοί παράγοντες και παραγοντίσκοι!
Α. Προτείνουμε την αλλαγή του Καταστατικού! Επιθυμούμε και χρειαζόμαστε ένα κόμμα ευέλικτο, δημοκρατικό, σύγχρονο, αποδεσμευμένο από παράγοντες και προσωπικούς μηχανισμούς. Όλα τα μέλη πρέπει να απολαμβάνουν την ισοτιμία σε δικαιώματα και υποχρεώσεις μέσα στα πλαίσια μιας πραγματικά δημοκρατικής, αξιοκρατικής και συντεταγμένης πολιτικής οργάνωσης, αποβάλλοντας επιτέλους την ταμπέλα των χαμηλών, μεσαίων και ή ό,τι άλλο στελεχών.
Β. Ζητούμε την ανανέωση προσώπων στην λειτουργία του κόμματος, στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην τοπική αυτοδιοίκηση, και προτείνουμε η συμμετοχή σε κάθε εκλογική διαδικασία να ζητείται από νέους ανθρώπους, ενώ οι πιο ηλικιωμένοι, ενδεχομένως άνω των 60 ετών, να παρακινηθούν όχι σε συνταξιοδότηση, στην αδράνεια και το περιθώριο, αλλά στην σύσταση και συμμετοχή ενός θεσμικά κατοχυρωμένου συμβουλευτικού και εκπαιδευτικού οργάνου, το οποίο με συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία ετών θα μπορεί να επιμορφώνει τους νεότερους και θα τους καθοδηγεί σοφά και αποτελεσματικά στην καθημερινή ενασχόληση με τα κοινά.
Γ. Προασπίζοντας το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, της ελεύθερης έκφρασης και του δικαιώματος πρόσβασης σε αυτήν, με σεβασμό σε ό,τι το ΠΑΣΟΚ διακηρύσσει και πιστεύει αναφορικά με την προώθηση και ανάπτυξη του κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού και σε συνέχιση της προσπάθειας για ενημέρωση και επιμόρφωση των μελών του κόμματος, προτείνεται η δημιουργία μιας ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης η οποία εκτός από τα βιβλία, τα ενημερωτικά σημειώματα, τις εκδόσεις, τα δελτία τύπου και διάφορες αναφορές και δημοσιεύσεις ή όποια άλλη επίσημη ή ανεπίσημη γραπτή πηγή, θα εμπεριέχει κάθε γραπτή συμβολή μέλους ή φίλου του κόμματος, όχι επιλεκτικά, ταξινομημένα κατά θεματολογία και ανά συντάκτη-συγγραφέα έτσι ώστε να εμπλουτιστεί ακόμη περισσότερο η προσφορά γνώσης από το ΠΑΣΟΚ προς κάθε ενδιαφερόμενο.
5. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Λαμβάνοντας υπόψη:
α) τα προαναφερθέντα (αιτίες, προβλήματα, αποτελέσματα ),
β) την ιστορία του ΠΑΣΟΚ,
γ) τα οφέλη της διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα Παπανδρέου και επί
Κώστα Σημίτη,
δ) τις εσωτερικές αναζητήσεις και προβληματισμούς που αναπτύσσονται τα
τελευταία χρόνια μέσα στο ΠΑΣΟΚ
ε) τα όνειρα, τις επιδιώξεις, τις ελπίδες και τις προσδοκίες των πολιτών (όσο
αυτό δύναται να είναι εφικτό),
στ) τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις που συντελούνται στην χώρα και σε
διεθνές επίπεδο,
ζ) το όραμα για μία δίκαιη κοινωνία και δυνατή Ελλάδα (όπως ακριβώς περιγράφεται στο Προγραμματικό πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ, Μάιος 2007)
Μπορούμε να σημειώσουμε ότι:
Ναι! Το ΠΑΣΟΚ έκανε λάθη.
Ναι! Το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε και προς το παρόν δεν μπορεί να εκφράσει με σαφήνεια και να εξηγήσει με ειλικρίνεια τι ακριβώς οραματίζεται και επιδιώκει για την κοινωνία μας. Είναι κάτι που οφείλει και πρέπει να πράξει!
Ναι! Είναι σίγουρο πως και στο μέλλον θα γίνουν λάθη.
Ναι! Είναι δεδομένο πως δεν μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα και πως χρειάζεται πολλή δουλειά για να συνθέσουμε την διαφορετικότητά μας σε αντιλήψεις και πρακτικές.
Όμως, σε καμιά περίπτωση το ΠΑΣΟΚ δεν έχει χάσει τον δρόμο του! Και ο δρόμος αυτός δεν είναι ο μονόδρομος προς την εξουσία ή στο τίποτα! Οι πολιτικές επιδιώξεις του κόμματος θα πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή επεξεργασία και ανασχηματισμό, οπότε να μπορούν να είναι σύγχρονες και να αντικατοπτρίζουν την βούληση της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών.
Οι ιδέες, οι αρχές, η θέληση, η επεξήγηση του τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε, το πώς θα εφαρμοστεί η διακυβέρνηση της χώρας, καθώς και ο τρόπος που μπορούν να γίνουν πράξη τα όσα προτείνουμε και θέτουμε σε κρίση ενώπιον της κοινωνίας, πρέπει να είναι καταστάλαγμα συλλογικής δουλειάς και θα συνεχίσουμε να επιμένουμε σε αυτό, ελπίζοντας στην χαρά της συμμετοχής και της συνυπευθυνότητας, οποιαδήποτε στιγμή κριθεί αυτό αναγκαίο.
Πρέπει να ξαναθυμηθούμε και να εμπνευστούμε από τις αξίες στις οποίες πιστεύουμε, και σήμερα όσο ποτέ άλλοτε δεν ήταν πιο επίκαιρες και αναγκαίες!
Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για περισσότερη δημοκρατία, ισότητα, αλληλεγγύη, και δικαιοσύνη!
Πρέπει να προσφέρουμε στους πολίτες της χώρας μας τα μέσα για περισσότερη γνώση! Να προάγουμε τον πολιτισμό. Να προασπίσουμε τα συμφέροντα της χώρας μας μέσα στο διαρκώς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον.
Να θέσουμε το κράτος στην υπηρεσία του πολίτη. Να ζητήσουμε την συμμετοχή του στην διακυβέρνηση της χώρας και να πάρουμε επιτέλους στα χέρια μας τις τύχες και το μέλλον ενός λαού που ανέκαθεν ήταν πρωτοπόρος και προοδευτικός.
Χρειάζεται να δώσουμε και πειστικές απαντήσεις για τα λάθη μας έως τώρα και να εξηγήσουμε με ειλικρίνεια πως σκοπεύουμε να ανακτήσουμε ξανά την διακυβέρνηση της χώρας και με ποιες προϋποθέσεις.
Να μεταλαμπαδεύσουμε στον κάθε πολίτη χωριστά το όραμά μας για μία «ΔΥΝΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ», όπως ακριβώς περιγράφεται και στα επίσημα κείμενα του κόμματος.
Οπωσδήποτε δεν μπορούμε να τα λύσουμε όλα και αμέσως. Χρειάζεται χρόνος. Πολλοί θα είναι εκείνοι που θα μας αμφισβητήσουν στην πορεία των πραγμάτων. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την άρνηση, την αδιαφορία, τον αρνητισμό και σε πολλές περιπτώσεις την σύγκρουση. Όμως, μέσα από τις κοινωνικές συγκρούσεις και στο παρελθόν και πάντα, προωθήθηκε η ανάπτυξη και η δημιουργία.
Εν πάσι περιπτώσει θα πρέπει να προσανατολιστούμε προς την κατεύθυνση διατύπωσης τολμηρών και εφικτών προτάσεων, στην πλήρη αναδιοργάνωση του κράτους και της κοινωνίας και στον επαναπροσδιορισμό του ρόλου που ο καθένας μας θα μπορεί να διαδραματίσει, για το κοινό καλό όλων!
Οι βασικοί άξονες της πολιτικής μας θα πρέπει να προσδιοριστούν με βάση τις ανάγκες και τις προτεραιότητες που οι ίδιοι οι πολίτες θέτουν, αλλά δυστυχώς δεν τους ακούει κανείς! (Για εξειδικευμένα θέματα πολιτικών κατευθύνσεων, θα πρέπει να ασχοληθούν στελέχη με εμπειρία και ανάλογες γνώσεις).
Κατά συνέπεια, προτείνουμε:
1. Αλλαγή της δομής του κράτους. Λιγότερη Κεντρική εξουσία και αποκέντρωση της διαχείρισης των καθημερινών προβλημάτων. Μεταφορά περισσότερων αρμοδιοτήτων της Δημόσιας Διοίκησης προς την περιφέρεια. Άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων (γι’ αυτούς που θα διοριστούν από το 2013 και έπειτα) έτσι ώστε να εξαλειφθούν η «εξουσιολαγνεία» και τα όποια κακώς κείμενα ταλαιπωρούν τους πολίτες, να υπάρξει περισσότερη διαφάνεια, αποτελεσματικότητα και ποιότητα στην παροχή υπηρεσιών.
2. Εκ βάθρων αλλαγή του εκπαιδευτικού μας συστήματος με αναβάθμιση και στήριξη της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλαγή του περιεχομένου και διεύρυνση της παρεχόμενης γνώσης, υιοθέτηση και συνδρομή έξω-εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων μέσα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, κατάργηση των εξετάσεων για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια, περαιτέρω στήριξη της δωρεάν και δημόσιας παιδείας με αποδέσμευση κονδυλίων ούτως, ώστε να χρηματοδοτηθεί η έρευνα και παράλληλα να υπάρξει η δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών Πανεπιστημίων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Χρηματοδότηση φοιτητών που σπουδάζουν εκτός της οικογενειακής εστίας ή με οικονομικά προβλήματα στο 100% των εκπαιδευτικών τους αναγκών, με την μορφή χαμηλότοκης δανειοδότησης.
3. Αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος. Αναζήτηση επενδύσεων, προώθηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλαγή του φορολογικού συστήματος και θέσπιση πιο αναλογικών και πιο δίκαιων φορολογικών κλιμάκων, διαφάνεια στην δημόσια διαχείριση, θέσπιση κανόνων λειτουργίας της αγοράς και όχι έλεγχο αυτής, επαναπροσδιορισμό και διασφάλιση του εισοδήματος των πολιτών σε αξιοπρεπή επίπεδα ακόμη και αν απαιτείται μείωση των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ.
4. Προστασία του περιβάλλοντος και ενδυνάμωση των επιμέρους οικονομικών δεικτών-δεδομένων, τόσο στον αγροτικό τομέα (με την σύσταση και λειτουργία συνεταιρισμών πολύ μικρών αγροτικών και κτηνοτροφικών μονάδων), όσο στην βιομηχανία και τον τουρισμό.
5. Αναδιοργάνωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και Συνταξιοδότησης με επαναπροσδιορισμό των ορίων ηλικίας (οπωσδήποτε σε καμία περίπτωση προς τα πάνω) και δίχως να θίγονται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ρύθμιση των εισφορών και επαναπροσδιορισμό στην λειτουργία των διαφόρων Ταμείων.
6. Ασφάλεια και δικαιοσύνη για τους πολίτες με παράλληλη αλλαγή της μεταναστευτικής μας πολιτικής και της πολιτικής έναντι των γηγενών μειονοτήτων.
7. Περαιτέρω ανάπτυξη των Διεθνών μας Σχέσεων και της εξωτερικής μας πολιτικής και ουσιαστική συμβολή στην διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης των πολιτών.
Οπωσδήποτε, τα θέματα που καλούμαστε να ασχοληθούμε, δεν «περιφράσσονται» από αυτά τα 7 σημεία και μόνον. Κατά καιρούς, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, βγαίνουν στην επιφάνεια – έστω και προσωρινά – πλήθος άλλων θεμάτων που απασχολούν την κοινή γνώμη, όπως ο διαχωρισμός κράτους – εκκλησίας, ή η αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Ο σεβασμός των ελευθεριών του ατόμου ή ο σεβασμός και (επιτέλους) η ηθική αποποινικοποίηση των σεξουαλικών προτιμήσεων του καθενός. Η αναβάθμιση του ρόλου του πολίτη, η κατάργηση της στρατιωτικής θητείας… είναι μερικά από αυτά που κάποια στιγμή θα πρέπει να μας απασχολήσουν σοβαρά, εφόσον κάποιους συμπολίτες μας, πολλούς από αυτούς, τους απασχολούν σοβαρά!
Αν μη τι άλλο, δεν θα τα λύσουμε όλα! Ίσως να μην καταφέρουμε να ασχοληθούμε με πολλά από αυτά. Όμως, όταν γνωρίζεις που βρίσκεσαι… γνωρίζεις και που πηγαίνεις!
Λόγω δημοσιοποίησης του κειμένου από την «Πολιτική Προσέγγιση» τα περιεχόμενά του είναι βελτιστοποιημένα και προσαρμοσμένα στο πλαίσιο λειτουργίας του ιστολογίου.
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Πριν από επτά χρόνια επιλέξαμε τη σιωπή! Σεβόμενοι τις αρχές μας και τα όνειρά μας για ένα καλλίτερο αύριο, επιλέξαμε να μην συμμετέχουμε πλέον σε αυτή την παρωδία της εσωκομματικής «δημοκρατικής λειτουργίας» της Νεολαίας και του ΠΑΣΟΚ, που μόνον απέχθεια προκάλεσε τόσο ανάμεσα στα μέλη τους όσο και στους πολίτες αυτής της χώρας! Το τολμήσαμε, αδιάφοροι για το όποιο κόστος.
Φαίνεται πως είχαμε δίκιο. Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ είναι ένα σχεδόν νεκρό σώμα που προσπαθεί να κερδίσει λίγη ζωή ανάμεσα σε μια ανίκανη κυβέρνηση και μια αντιπολιτευόμενη αριστερά που σαν κοράκια, προσπαθούν να ξεσκίσουν όσο το δυνατόν περισσότερη από τη νεκρή σάρκα του.
Αν κάποιος νομίζει πως ό,τι συμβαίνει σήμερα στο ΠΑΣΟΚ είναι μόνο ένα ακόμη σύμπτωμα πολιτικής και κοινωνικής σύγχυσης κάνει λάθος. Το πρόβλημα είναι πολύ πιο μεγάλο.
2. Η ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ:
Μπορεί τα κόμματα να είναι οι κύριοι εκφραστές της Δημοκρατίας όμως, η διαρκής εξέλιξη της κοινωνίας και η συνεχής μεταβολή των κοινωνικοπολιτικών δεδομένων-συνθετικών που προσδιορίζουν το εύρος της κοινωνικής εξέλιξης σε συγκεκριμένο χρόνο, ενώ θα έπρεπε να έχει ως βάση της τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τις προσδοκίες και τα όνειρα των πολιτών – καθώς τα κόμματα εννοείται ότι εκφράζουν την βούληση τους – αντίθετα, διακρίνουμε μια ολοένα συρρίκνωση της δύναμης τους στον σχεδιασμό και την εφαρμογή της πολιτικής με επακόλουθο την μη επίτευξη στον μέγιστο βαθμό των επιθυμητών κοινωνικών αλλαγών. Αυτό, θέτει ουσιαστικά σε αμφισβήτηση την αναγκαιότητα ύπαρξής τους!
Η «ευθύνη» της πολιτικής λειτουργίας έχει υφαρπαχθεί - και όχι αδικαιολόγητα – από εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας και κυρίως από τα ΜΜΕ – ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, τα οποία καταφέρνουν μέσω της εικόνας και του εντυπωσιασμού μία άνευ προηγουμένου χειραγώγηση των πολιτών και των πολιτικών ακολούθως, με κρίσεις και πολιτικές κατευθύνσεις οι οποίες ενδεχομένως δεν είναι κενές περιεχομένου. Η «διάφανη» και «συμμετοχική» δημοκρατία δείχνει να χάνει έδαφος, διευρύνονται οι ανισότητες και η διακοπή επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ πολιτών και πολιτικών αναδεικνύεται, ίσως, το πιο κύριο αίτιο.
Το αποτέλεσμα; Το ΠΑΣΟΚ έπεσε θύμα αυτής της κατάστασης και από προοπτική λύσης και ανανέωσης, κατάντησε πρόβλημα. Τα υπόλοιπα κόμματα; Δεν είναι σίγουρο ότι έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει. Και αν το έχουν συνειδητοποιήσει, απλά βολεύονται με τα οφέλη αυτής της προσωρινής τους «επικαιρότητας». Ο πολίτης και αισθάνεται και είναι δέσμιος της «τηλεοπτικής δημοκρατικής λειτουργίας», που κατά κάποιο τρόπο υποκαθιστά την δικαστική, την νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία κατά περίπτωση. Ο πολίτης δεν βρίσκεται σε θέση να αντιδράσει. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα νιώθει ασφάλεια – λόγω απουσίας της πραγματικής εξουσίας – και τελικά, δέχεται παθητικά την καθημερινότητα που του προσφέρεται στο πιάτο.
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να υποθέσουμε και ίσως να δεχτούμε ότι ορισμένα ΜΜΕ στην αρχή να προσπάθησαν αληθινά και αγνά να καλύψουν αυτό το κενό διακυβέρνησης και να ενισχύσουν τον πολιτικό κόσμο της χώρας χτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας και συνεργασίας ανάμεσα στους πολιτικούς, τους πολίτες και τις διάφορες κοινωνικές και παραγωγικές ομάδες. Όμως, κάθε αντιβιοτικό όσο χρήσιμο και αν είναι, κρύβει παρενέργειες.
Όποιος συνδιαλέγεται με την εξουσία - την όποια εξουσία - και μπορεί έστω και στο ελάχιστο να την επηρεάσει ή και κάποτε να την ασκήσει, σύντομα εγκαταλείπει τις αρχικές του διαθέσεις και προθέσεις και τελικά, δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα επιλύει. Οπωσδήποτε, όλοι έχουν το δικαίωμα να εκφράζονται, να κρίνουν, να επιδοκιμάζουν και να αποδοκιμάζουν, να δημοσιοποιούν τις απόψεις τους και να αγωνίζονται γι’ αυτές, όμως μόνον αυτό!
Η άσκηση της πολιτικής πρέπει να γίνεται μόνον από τους πολιτικούς!
Πολλοί είναι εκείνοι που ως ορισμό της πολιτικής δίνουν την τέχνη του εφικτού. Στην πραγματικότητα, εννοούν τον συμβιβασμό με τους κανόνες του εκάστοτε καθεστώτος συστήματος διακυβέρνησης, καθώς βολεύει την συντήρηση στα «κεκτημένα» και την αδράνεια. Σήμερα, καθεστώς στην χώρα μας είναι αυτό που εκφράζουν τα ΜΜΕ, η πραγματικότητα που προσφέρουν και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Παρ’ όλα αυτά, οι διαπιστώσεις που περιγράφονται εδώ δεν σημαίνουν απαραίτητα πως όλα είναι μαύρα και επομένως πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με εχθρότητα και στείρο αρνητισμό.
Έχουμε στην διάθεσή μας ιδέες. Μπορούμε να διορθώσουμε τα πράγματα. Υπάρχουν άνθρωποι διατεθειμένοι να προσφέρουν και όχι να βολευτούν. Αυτό είναι προφανές. Άρα, έχουμε την υποχρέωση να προσπαθήσουμε, να αγωνιστούμε και να επιτύχουμε το ελάχιστο μέσα σ’ ένα δύσκολο και δύστροπο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον ούτως, ώστε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις για ένα υποφερτό σήμερα και πιθανόν ένα καλλίτερο αύριο. Αυτή είναι η δική μας πλευρά.
Στην άλλη πλευρά βρίσκονται εκείνοι που καταδικάζουμε. Εκείνοι που βολεύονται και βολεύουν. Οι παράγοντες και οι παραγοντίσκοι. Αλλά κι εκείνοι που σιωπούν. Εκείνοι που έχουν επιλέξει συνειδητά να μην ασχολούνται με τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα. Όχι γιατί δεν μπορούν ή δεν έχουν τα ερείσματα εκείνα που θα μπορούσαν να τους ωθήσουν από την αφάνεια στην επιφάνεια, αλλά διότι θεωρούν ανάξιο, ανήθικο ίσως ή ενδεχομένως ασήμαντο και ανώφελο το γεγονός της δικής τους ενασχόλησης.
Σε ό,τι αφορά τους πρώτους, δεν θα αναφερθούμε καθόλου. Είναι ένα καρκίνωμα και έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε. Σε ό,τι αφορά τους δεύτερους, αυτοί δυστυχώς αποτελούν ένα θλιβερό σύμπτωμα που το συναντάμε σε πολιτισμένους πολιτικά ανθρώπους, οι οποίοι – κατά κύριο λόγο – απογοητευμένοι ή αδιάφοροι για τα συμβαίνοντα γύρω τους, έχουν παραχωρήσει την θέση τους σε καιροσκόπους, λαμόγια, απατεώνες, κλέφτες, παραχαράκτες και όλο το κακό συναπάντημα. Η ευθύνη των πολιτικών γι’ αυτήν ακριβώς την κατάσταση είναι μεγάλη και συλλογική.
Μεθοδικά και με πολλή υπομονή, απομάκρυναν κάθε χρήσιμη πηγή γνώσης, απομόνωσαν δημιουργικούς και δυναμικούς ανθρώπους που πιθανόν να μπορούσαν να συνδράμουν στο «κάτι διαφορετικό» και αρκέστηκαν στην διαχείριση της εξουσίας απολαμβάνοντας τους καρπούς της ανενόχλητοι και… μόνοι.
Παράλληλα, έθεσαν τον εαυτό τους εκτός των κοινωνικών διεργασιών, γιατί το να ασχολείσαι με την κοινωνία και τα προβλήματα των πολιτών είναι κάτι πολύ δύσκολο και απαιτούνται θυσίες και αγώνες. Απέκοψαν κάθε δεσμό με την λαϊκή τους βάση και αναπαυτικά «χύθηκαν» στα γραφεία τους παρακολουθώντας τις ειδήσεις και τα γεγονότα να περνούν μπροστά από τα μάτια τους και να τους προσπερνούν.
Σήμερα, οι πολιτικοί αντί να δημιουργούν πολιτικές εξελίξεις,
τρέχουν πίσω από αυτές!
τρέχουν πίσω από αυτές!
Όμως έστω κι έτσι, το πιο σωστό και το πιο ηθικό δεν είναι ο καταμερισμός των ευθυνών. Ναι! Οι ευθύνες βαρύνουν κυρίως το ΠΑΣΟΚ, όχι όμως μόνον το ΠΑΣΟΚ. Οι πολιτικοί της χώρας μας, στο σύνολό τους ως σύστημα, απέτυχαν. Το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά μέσα στην δίνη αυτών των διαπιστώσεων δεν στροβιλίζεται; Πρέπει να αποφασίσουμε από κοινού τι θέλουμε να κάνουμε και να αποφασίσουμε γρήγορα και συνετά. Ο πολιτικός σχεδιασμός και η υλοποίησή του, δεν γίνεται εύκολα και από την μια μέρα στην άλλη. Ούτε μπορεί να περιγραφεί σε μερικές σελίδες.
Έχουμε ανάγκη από λύσεις. Και τις λύσεις αυτές, τις έχουμε ανάγκη άμεσα.
Επομένως, αυτό που προέχει είναι να δουλέψουμε συλλογικά έτσι ώστε να μπουν τα πράγματα στη θέση τους και από την αρχή ξανά, να αποκαταστήσουμε την πραγματική πολιτική λειτουργία στην κοινωνία μας, με υπεύθυνους πολίτες και υπεύθυνους πολιτικούς.
Μόνον η συνυπευθυνότητα μπορεί να μας δώσει απτά αποτελέσματα.
3. ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Α. Ιστορικά δεδομένα
Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε όχι για να αποτελέσει την ιστορική συνέχεια της Ένωσης Κέντρου, ή για να ικανοποιήσει τις πολιτικές φιλοδοξίες του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο ίδιος ο ηγέτης του ΠΑΣΟΚ και οι συνοδοιπόροι του, γνώριζαν τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας… μιας κοινωνίας λαβωμένης πολιτικά και κοινωνικά, δίχως σαφή προσανατολισμό μέσα στο διεθνές γίγνεσθαι. Οι πολίτες είχαν επιθυμίες, οράματα και όνειρα για το μέλλον και η συμμετοχή τους στην άσκηση της εξουσίας ήταν ο μοναδικός τρόπος για να μπορέσουν να κάνουν πράξη όλα όσα ήλπιζαν πως θα έκαναν την καθημερινότητάς του καλλίτερη.
Από το 1981 – όταν για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ έλαβε εντολή διακυβέρνησης της χώρας – μέχρι σήμερα, έχουν περάσει 26 χρόνια. Από αυτά, το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε 19 χρόνια. Αν μη τι άλλο, η κάθε εποχή έχει τις δικές ανάγκες και με το πέρασμα του χρόνου γίνονται και λάθη. Το 2007, σίγουρα δεν είναι το 1981, ή το 1993 ή το 1996 ή ακόμα-ακόμα το 2000.
Κατά την διάρκεια όλων αυτών των ετών άλλαξαν πολλά. Και για την ελληνική κοινωνία, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο. Μπήκαν στην ζωή μας έννοιες όπως η παγκοσμιοποίηση, κατέρρευσαν ιδεολογίες, αναδείχθηκαν νέοι προβληματισμοί, ήρθαν στο προσκήνιο νέες κοινωνικές εντάσεις, αναπτύχθηκαν νέα κέντρα εξουσίας εκτός και παράλληλα της πολιτικής… Οπωσδήποτε είχαμε και οφέλη. Αυτό δεν το αρνείται κανείς. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, η πολιτική λειτουργία είναι εκείνη που πρέπει να δώσει ώθηση στον κοινωνικό μετασχηματισμό με τρόπο τέτοιο που δεν θα θίγονται τα συμφέροντα των πολιτών, ενώ παράλληλα θα διασφαλίζει μέσα από ένα διακριτό σύστημα κανόνων και αξιών, τους όρους της κοινωνικής ανάπτυξης.
Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να είναι παρών. Χάσαμε το 2004 και το 2007, γιατί δεν πιστέψαμε πρώτα τον εαυτό μας και τις απόψεις μας και έπειτα δεν πείσαμε τους πολίτες ότι μπορούμε να εργαστούμε προς όφελος τους. Το θέμα δεν είναι να καταρτίζεις προτάσεις και σχέδια και υπομνήματα και όλα τα συναφή. Αυτό, μπορούν να το κάνουν όλοι! Πρέπει να πείσεις με την εν γένει συμπεριφορά σου, ότι είσαι σε θέση να διαχειριστείς την καθημερινότητα για το κοινό καλό όλων. Δεν μπορείς να κλείνεσαι στο καβούκι σου και να μην βλέπεις τι γίνεται γύρω σου. Δεν έχεις το δικαίωμα, εφόσον διεκδικείς την διακυβέρνηση της χώρας, να μην προσαρμόζεις την σκέψη σου και τις πράξεις σου σύμφωνα με τις κοινωνικές απαιτήσεις και επιδιώξεις.
Στον αντίποδα, υπάρχουν πολλοί από εμάς που, ενώ την ίδια ώρα κάποιοι άλλοι σιωπούν, φωνάζουν: ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ!
Πολλοί από εμάς δεν φοβόμαστε έννοιες όπως παγκοσμιοποίηση, ελεύθερη αγορά κλπ, ούτε αντιμετωπίζουμε τον φιλελευθερισμό ως φάντασμα και την αριστερά ως μπαμπούλα.
Το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θέλουμε να ζούμε και να αναπτυσσόμαστε, οφείλει και πρέπει να είναι ανταγωνιστικό και έχουμε υποχρέωση να προσαρμοζόμαστε στις απαιτήσεις των καιρών όπως και αν αυτές διαμορφώνονται.
Πρέπει να επιθυμούμε και να προσπαθούμε να δημιουργούμε ευκαιρίες όταν αυτές δεν μας δίνονται!
Δεν έχει νόημα να μας φοβίζουν τα όνειρά μας!
Και πρέπει και θέλουμε να αποκτήσουμε περισσότερη γνώση και να ασχοληθούμε με τα καθημερινά, όχι μόνον για την επίτευξη των προς το ζην, αλλά για να διεκδικήσουμε τον ρόλο που μας αναλογεί μέσα σε έναν ευρύτερο προβληματισμό, με σκοπό την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής του διπλανού μας.
Αυτή η θεωρία δεν είναι καινούρια. Στην πραγματικότητα αποτελούσε πάντα την βασική ανάγκη και αξία όλων των ανθρώπων από τότε που διαμορφώθηκαν κοινωνίες με δομή και περιεχόμενο.
Β. το ΠΑΣΟΚ μέσα στην καθημερινότητα
Με την ευκαιρία της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης που είχε ως συνέπεια την συρρίκνωση της δύναμης του ΠΑΣΟΚ, γράφτηκαν και ακουστήκαν πολλά. Κυρίως, για την ενδυνάμωση της αριστεράς που θα πρέπει να λειτουργήσει ως μάθημα και ως πυξίδα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, καθώς η αριστερή προοπτική φαντάζει – λένε – πιο ελκυστική στα μάτια των ψηφοφόρων. Άλλωστε, επικαλούνται τις «τελευταίες» (ξανά και ξανά) δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται για να στοιχειοθετήσουν αυτή τους τη θέση.
Όμως, με δεδομένη την ανανέωση της εντολής του εκλογικού σώματος προς την Νέα Δημοκρατία για διακυβέρνηση της χώρας, μάλλον η επιτακτική ανάγκη της αριστερής στροφής του ΠΑΣΟΚ δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Στο τέλος-τέλος τι σημαίνει αριστερά και δεξιά σήμερα; Ποιο είναι το αντίκρισμα τους; - Το έχω πει πολλές φορές και θα το επαναλαμβάνω συνεχώς, μέχρι κάποιος να μου δώσει μία πειστική απάντηση.
Οι πολίτες έχουν απαιτήσεις από το ΠΑΣΟΚ.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από ένα ανοικτό, προοδευτικό, δημοκρατικό και σύγχρονο ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ έχει και τη δυνατότητα να κυβερνήσει καλά και αποτελεσματικά…
…Φτάνει μόνον να διορθώσει πράγματα που στα μάτια του ψηφοφόρου φαντάζουν ξεπερασμένα, άδικα, καταπιεστικά, ανέφικτα και πολλές φορές προσβλητικά. Δεν είναι τυχαίο ότι η Νέα Δημοκρατία έπεισε τους ψηφοφόρους το 2004 και ξανά πριν από τέσσερις μόλις μήνες, ευαγγελιζόμενη την «επανίδρυση του κράτους» και τις «μεταρρυθμίσεις». Αυτό κάτι λέει στους πολίτες. Αυτό κάτι σημαίνει. Εκφράζει μια ανάγκη. Αδιάφορο αν η Νέα Δημοκρατία λέει ψέμματα ή αλήθεια.
Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη, αναπτύσσοντας συμπλέγματα σύγκρισης ανάμεσα στη Παπανδρεϊκή και μετά-Παπανδρεϊκή εποχή, μπλεγμένο μέσα στα γρανάζια της ίδιας του της γραφειοκρατίας και εγκλωβισμένο στη διαρκή πάλη μεταξύ τάσεων και ομάδων δίχως σαφή προσανατολισμό – πάντα όμως με σκοπό την επικράτηση στην μάχη της «καρέκλας», οδήγησε τους πολίτες και τους ψηφοφόρους του σε μια ιδιότυπη απομόνωση και υιοθέτησε μια ελιτίστικη και αλαζονικά καθεστωτική συμπεριφορά απέναντί τους, βιώνοντας την ψευδαίσθηση πως όλοι έχουν μέρισμα στην διακυβέρνηση της χώρας λόγω κοινής αφετηρίας και κοινής ανάγκης για διατήρηση της εξουσίας με κάθε τρόπο, κρατώντας σε ομηρία τις δημιουργικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ.
Και πώς να μην γίνει αυτό; Όταν η καθημερινότητα των περισσοτέρων προβεβλημένων πολιτικών και στελεχών είναι τα παράθυρα των δελτίων ειδήσεων και οι σελίδες των εφημερίδων (ασκήσεις επί χάρτου δηλαδή)! Τι σχέση μπορούν να έχουν το κόμμα και τα στελέχη του με την καθημερινότητα των πολιτών; Μήπως ήρθε η ώρα να χάσουμε λίγο από τον καθωσπρεπισμό μας για να μπορέσουμε να πλησιάσουμε ξανά τους πολίτες;
Η ψήφος προς την αριστερά, αυτό ακριβώς το νόημα είχε! Η Νέα Δημοκρατία κυβερνά με την ανοχή των πολιτών και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να τιμωρείται μέχρι να καταλάβει ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί με τα προβλήματά μας. Μέχρι τότε και η αριστερά θα κερδίζει μάχες και το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορεί να έχει βλέψεις για διακυβέρνηση της χώρας. Και τελικά, οι πολίτες θα τιμωρούνται γιατί ελπίζουν σε ένα καλλίτερο αύριο!
Η ψήφος προς την αριστερά δεν δόθηκε απαραίτητα λόγω των απόψεων που εκφράζει. Αλλά γιατί η αποδοκιμασία παρελθοντικών πρακτικών και η θέληση της αντίδρασης έναντι ενός σαθρού και απαρχαιωμένου συστήματος διακυβέρνησης και χρήσης της εξουσίας που εκφράστηκε από το ΠΑΣΟΚ, χωρίς μάλιστα να έχει να προτείνει κάτι άλλο, αποτέλεσε ίσως την πιο ελκυστική προοπτική που είχαν οι ψηφοφόροι στα χέρια τους. Και δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Πιστεύει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ακόμη ότι το πρόβλημα είναι μόνο διαδικαστικό; Όχι. Το πρόβλημα είναι η ίδια η ηγεσία και οι επιλογές της αλλά, και το ΠΑΣΟΚ στο σύνολό του. Όχι απαραίτητα γιατί το επέλεξε, αλλά διότι δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να δει ότι η κοινωνία μας μπορεί να δημιουργεί εξελίξεις, παρά τα όποια εμπόδια εμφανίζονται κατά καιρούς. Γιατί δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να κατανοήσει ότι οι πολίτες έχουν απαιτήσεις.
Πιστεύει το ΠΑΣΟΚ ότι σήμερα έχουμε ανάγκη από ηγέτες; Πέρασαν 11 χρόνια από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου πέθανε και αυτός ήταν ο τελευταίος πολιτικός και άνθρωπος με χαρακτηριστικά ηγέτη όχι μόνο για το κόμμα που ίδρυσε αλλά και για την χώρα, καθώς αντιπροσώπευε το πέρασμα από την παλαιά και πληγωμένη Ελληνική Δημοκρατία στην Νέα Ελληνική Δημοκρατία. Στην δημοκρατία της ανάπτυξης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και των ίσων ευκαιριών. Αντιπροσώπευε το πέρασμα από την δημοκρατία των πολιτικών στην δημοκρατία των πολιτών! Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έκανε και λάθη, όπως κάνουμε όλοι μας. Όμως, είχε επίγνωση του ρόλου που ήθελε να διαδραματίσει και είχε το όραμα και την θέληση να ζητήσει την συνεργασία και την συνυπευθυνότητα του λαού στην αναδιοργάνωση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης. Κανένας δεν περίσσευε και όλοι ένιωθαν και ήταν σημαντικοί και χρήσιμοι!
Αυτή ήταν και είναι η κληρονομιά των μελών του ΠΑΣΟΚ που εργάστηκαν μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου και εμπνεύστηκαν από αυτόν. Το παρελθόν μας όμως, αποτελεί μόνον προσδιορισμός της ταυτότητάς μας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το αναμιγνύουμε με το σήμερα. Και σήμερα δεν υπάρχει κάποιος εν δυνάμει ηγέτης! Αν και όταν εμφανιστεί καλοδεχούμενος θα είναι.
Δεν εννοώ να ξεχάσουμε αυτό το παρελθόν… αυτή την κληρονομιά! Όταν όμως το παρελθόν επισκιάζει το παρόν, επειδή έτυχε να είναι καλλίτερο ή επειδή η νοσταλγία προκαλεί μέσα μας δυνατά συναισθήματα, τότε δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον! Το ΠΑΣΟΚ παρέμεινε εγκλωβισμένο στο παρελθόν του με πιο τρανταχτή απόδειξη την αναβίωση συνθημάτων κατά την τελευταία προεκλογική περίοδο που παρέπεμπαν στις δεκαετίες του ’80 και λίγο του ’90.
Το ΠΑΣΟΚ παρέμεινε ένας δυσκίνητος πολιτικός οργανισμός δίχως φρέσκιες ιδέες, προτάσεις και πρόσωπα, με ηγετικά στελέχη που απλώς ανανεώνονται με την βοήθεια των image makers… μόνο στην εμφάνιση. Οι κοινωνίες όμως προχωρούν και αυτό που έχουμε ανάγκη είναι έναν καλό διαχειριστή της καθημερινότητάς μας και όχι έναν διαχειριστή της εξουσίας .
Έχουμε τόσα «ανοιχτά μέτωπα»… η κοινωνική ασφάλιση, η εργασία, η εξωτερική πολιτική, τα εθνικά θέματα, η υγεία, η εκπαίδευση, η πρόσφατη καταστροφή στην Πελοπόννησο και το σχέδιο ανασυγκρότησης της περιοχής αυτής και πλήθος άλλων θεμάτων που χρήζουν άμεσης επίλυσης!
Έχουμε ανάγκη από ένα πολιτικό σύστημα που θα μπορεί να λειτουργεί και να αναπτύσσεται μέσα στα πλαίσια μιας ανοιχτής και άμεσης δημοκρατίας και όχι μέσα στα πλαίσια μιας αντιπροσωπευτικής αριστοκρατίας αποκομμένης από την πραγματικότητα.
Οι πολιτικοί θα πρέπει να πείσουν τους πολίτες ότι έχουν την θέληση να σταθούν αρωγοί στην αντιμετώπιση των προβλημάτων τους και να εργαστούν σκληρά ούτως, ώστε η χώρα μας να ξαναβρεί τον δρόμος της προς την ανάπτυξη σε όλους τους τομείς που διέπουν την πολιτική και κοινωνική μας ζωή.
Οι πολίτες θα πρέπει να πειστούν ότι η συμμετοχή και όχι η αποχή μας κάνει συνυπεύθυνους, άρα και καλλίτερους.
Τελικά, θα πρέπει ίσως να αναρωτηθούμε για ποιο λόγο τα κόμματα σήμερα δεν πείθουν και μάλλον ποδοσφαιρικούς συλλόγους θυμίζουν παρά πολιτικούς συντεταγμένους οργανισμούς. Μήπως είναι αναγκαίος ο μετασχηματισμός τους από διαχειριστές της εξουσίας, σε διαχειριστές της καθημερινότητας;
Τα κόμματα, στο σύνολό τους, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν την ύπαρξή τους και να λειτουργήσουν περισσότερο ως κοινωφελείς οργανισμοί. Να είναι ζωντανοί οργανισμοί! Να βρίσκονται στη διάθεση του πολίτη, όχι μόνο του ψηφοφόρου. Να καλύπτουν κάθε κενό που εκ των πραγμάτων η κρατική αμέλεια-δυσκαμψία-αναλγησία δημιουργεί σε πολλές περιπτώσεις.
Πέρα από την επιδίωξη της διακυβέρνησης, να λειτουργούν επικουρικά στον ευρύτερο δημόσιο τομέα χωρίς να τον υποκαθιστούν σε καμία περίπτωση κι έτσι, οι πολίτες να μπορούν να έχουν έναν ακόμη αξιόπιστο τρόπο συνεργασίας, συνυπευθυνότητας, συνδιαχείρισης και συνδιακυβέρνησης της χώρας.
Διαφορετικά, ας μπουν κι αυτά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και ας μας αφήσουν ήσυχους να διαφεντεύουμε την κοινωνική και πολιτική μας ζωή, ελεύθεροι από τα δεσμά τους. Η διακυβέρνηση μπορεί να επιτευχθεί και χωρίς τα κόμματα. Η κοινωνία θα προχωρήσει μπροστά και χωρίς αυτά.
Γ. αίτια της ήττας
Συνοψίζοντας και απαριθμώντας τα αίτια της καθημερινής ήττας του ΠΑΣΟΚ, μπορούμε να πούμε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πείθει γιατί:
- Την τελευταία δεκαετία το ΠΑΣΟΚ σταδιακά και μεθοδικά απέκοψε κάθε δεσμό με την λαϊκή του βάση και από Κίνημα λαϊκό, ριζοσπαστικό, προοδευτικό, κατάντησε ένα κόμμα σαν όλα τ’ άλλα δίχως κοινωνική προοπτική και σε πολλές περιπτώσεις, αντί να σταθεί δίπλα στους πολίτες, βρέθηκε απέναντί τους (συνταξιούχοι, αγρότες κλπ).
- Αντιγράφοντας αποτυχημένα πολιτικές απόψεις και πρακτικές κομμάτων και κυβερνήσεων άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αντί να επιδιώξει την αυθεντικότητα, αντί να επιλέξει την πρωτοπορία, αντί να θέσει κανόνες και να ρυθμίσει τη λειτουργία της αγοράς προς όφελος της χώρας για κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, κυρίως από την έλευση του ευρώ και έπειτα, ως όφειλε λόγω σοσιαλδημοκρατικής τοποθέτησης, άφησε τα πράγματα ανεξέλεγκτα με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα.
- Σε ό,τι αφορά το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, μέσω της «επετηρίδας» παλαιότερα και με το κριτήριο της συμπάθειας ή αντιπάθειας προσώπων σήμερα, διατήρησε και σε πολλές περιπτώσεις υποστήριξε την δημιουργία προσωπικών μηχανισμών, ομάδων και παρα-ομάδων, παραγόντων και παραγοντίσκων, που ουσιαστικά διέλυσαν το ΠΑΣΟΚ και το κατέστησαν ανενεργό μέσα στην κοινωνία. Αυτό δεν συνέβη τυχαία. Η ελιτίστικη ηγετική ομάδα του κόμματος μπορούσε έτσι ανενόχλητη να νέμεται την εξουσία και να απολαμβάνει τους καρπούς της.
- Κατηγορώντας συστηματικά τον Κώστα Σημίτη για αποτυχίες και λανθασμένες επιλογές, προσωποποίησαν τις ευθύνες της ήττας – ακόμη και της τωρινής (!) και ως δια μαγείας, κανείς άλλος δεν έφταιξε!
- Η εκάστοτε ηγεσία του κόμματος, σχηματίζοντας μιαν απρόσωπη, απόμακρη, αλαζονική και ανεύθυνη ελιτίστικη ομάδα, τόσο κατά την διάρκεια διακυβέρνησης της χώρας όσο και κατά την μη κυβερνητική περίοδο του ΠΑΣΟΚ και με δεδομένη την δίψα για διατήρηση της καρέκλας… της όποιας καρέκλας, εγκλώβισαν τα μέλη του κόμματος μέσα στην αδράνεια και την αφάνεια.
- Ακολούθως, σχηματίζοντας κάστες στελεχών κατέστησαν ανέφικτη και απαγορευτική την οποιαδήποτε μετακίνηση. Κυρίως από κάτω προς τα πάνω. Αυτή η πρακτική, πλαισιώθηκε από ένα σύστημα διαχείρισης του κόμματος με δυσκίνητες και αναποτελεσματικές τοπικές και περιφερειακές ηγεσίες, οι οποίες ουδεμία αποτελεσματική και ουσιαστική παρέμβαση είχαν στις περιοχές τους, εκτός βέβαια λίγων εξαιρέσεων, που μόνο στο φιλότιμο των μελών μπορεί να αποδοθεί.
- Σε ό,τι αφορά την σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μπορούμε να πούμε ότι οι συνεχόμενες λανθασμένες επιλογές προσώπων και πολιτικών, πλέον δεν μας εκπλήσσουν. Λανθασμένες και αποτυχημένες επιλογές στα ψηφοδέλτια, δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να αποδείξουν πως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να διαχειριστεί τα συμφέροντα του κόμματος και των πολιτών και βρίσκεται μακριά… πολύ μακριά από την καθημερινότητα που βιώνουν οι Έλληνες.
- Η πόλωση και ο φανατισμός που διακρίνεται μεταξύ των στελεχών της «μιας» ή της «άλλης» πλευράς, αποτελούν έγκλημα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ εις βάρος των μελών και των ψηφοφόρων του κόμματος, που άλλη δουλειά δεν είχαν παρά να παίζουν σκάκι με έπαθλο… αλήθεια τι;
4. ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΔΟΜΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Το ζητούμενο στο εσωτερικό των κομμάτων και σήμερα και πάντα είναι το κατά πόσο η δομή τους εξυπηρετεί τις πολιτικές και κοινωνικές ανάγκες. Εάν είναι αντιπροσωπευτική, δημοκρατική, ευέλικτη και παραγωγική.
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο αναδιοργάνωσης του ΠΑΣΟΚ είναι η αναθεώρηση του Καταστατικού του, το οποίο είναι ένα θαυμάσιο κείμενο περιγραφής της κομματικής δομής και οργάνωσης, με κανόνες και ρυθμίσεις που μπορούν να θέσουν ένα αξιόπιστο και αξιοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας… Θα μπορούσε να είναι τέλειο, αν δεν το καθιστούσε η ίδια του η φύση δυσκίνητο, άρα και άχρηστο. Εξάλλου, όλα τα στελέχη του κόμματος κατ’ ιδίαν ή δημόσια εκφράζουν την απογοήτευσή τους, γιατί το Καταστατικό δεν εφαρμόζεται σε πολλές των περιπτώσεων. Πολύ γραφειοκρατία! Πολλές επιτροπές και υποεπιτροπές! Πολλοί παράγοντες και παραγοντίσκοι!
Α. Προτείνουμε την αλλαγή του Καταστατικού! Επιθυμούμε και χρειαζόμαστε ένα κόμμα ευέλικτο, δημοκρατικό, σύγχρονο, αποδεσμευμένο από παράγοντες και προσωπικούς μηχανισμούς. Όλα τα μέλη πρέπει να απολαμβάνουν την ισοτιμία σε δικαιώματα και υποχρεώσεις μέσα στα πλαίσια μιας πραγματικά δημοκρατικής, αξιοκρατικής και συντεταγμένης πολιτικής οργάνωσης, αποβάλλοντας επιτέλους την ταμπέλα των χαμηλών, μεσαίων και ή ό,τι άλλο στελεχών.
Β. Ζητούμε την ανανέωση προσώπων στην λειτουργία του κόμματος, στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην τοπική αυτοδιοίκηση, και προτείνουμε η συμμετοχή σε κάθε εκλογική διαδικασία να ζητείται από νέους ανθρώπους, ενώ οι πιο ηλικιωμένοι, ενδεχομένως άνω των 60 ετών, να παρακινηθούν όχι σε συνταξιοδότηση, στην αδράνεια και το περιθώριο, αλλά στην σύσταση και συμμετοχή ενός θεσμικά κατοχυρωμένου συμβουλευτικού και εκπαιδευτικού οργάνου, το οποίο με συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία ετών θα μπορεί να επιμορφώνει τους νεότερους και θα τους καθοδηγεί σοφά και αποτελεσματικά στην καθημερινή ενασχόληση με τα κοινά.
Γ. Προασπίζοντας το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, της ελεύθερης έκφρασης και του δικαιώματος πρόσβασης σε αυτήν, με σεβασμό σε ό,τι το ΠΑΣΟΚ διακηρύσσει και πιστεύει αναφορικά με την προώθηση και ανάπτυξη του κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού και σε συνέχιση της προσπάθειας για ενημέρωση και επιμόρφωση των μελών του κόμματος, προτείνεται η δημιουργία μιας ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης η οποία εκτός από τα βιβλία, τα ενημερωτικά σημειώματα, τις εκδόσεις, τα δελτία τύπου και διάφορες αναφορές και δημοσιεύσεις ή όποια άλλη επίσημη ή ανεπίσημη γραπτή πηγή, θα εμπεριέχει κάθε γραπτή συμβολή μέλους ή φίλου του κόμματος, όχι επιλεκτικά, ταξινομημένα κατά θεματολογία και ανά συντάκτη-συγγραφέα έτσι ώστε να εμπλουτιστεί ακόμη περισσότερο η προσφορά γνώσης από το ΠΑΣΟΚ προς κάθε ενδιαφερόμενο.
5. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
Λαμβάνοντας υπόψη:
α) τα προαναφερθέντα (αιτίες, προβλήματα, αποτελέσματα ),
β) την ιστορία του ΠΑΣΟΚ,
γ) τα οφέλη της διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα Παπανδρέου και επί
Κώστα Σημίτη,
δ) τις εσωτερικές αναζητήσεις και προβληματισμούς που αναπτύσσονται τα
τελευταία χρόνια μέσα στο ΠΑΣΟΚ
ε) τα όνειρα, τις επιδιώξεις, τις ελπίδες και τις προσδοκίες των πολιτών (όσο
αυτό δύναται να είναι εφικτό),
στ) τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις που συντελούνται στην χώρα και σε
διεθνές επίπεδο,
ζ) το όραμα για μία δίκαιη κοινωνία και δυνατή Ελλάδα (όπως ακριβώς περιγράφεται στο Προγραμματικό πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ, Μάιος 2007)
Μπορούμε να σημειώσουμε ότι:
Ναι! Το ΠΑΣΟΚ έκανε λάθη.
Ναι! Το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε και προς το παρόν δεν μπορεί να εκφράσει με σαφήνεια και να εξηγήσει με ειλικρίνεια τι ακριβώς οραματίζεται και επιδιώκει για την κοινωνία μας. Είναι κάτι που οφείλει και πρέπει να πράξει!
Ναι! Είναι σίγουρο πως και στο μέλλον θα γίνουν λάθη.
Ναι! Είναι δεδομένο πως δεν μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα και πως χρειάζεται πολλή δουλειά για να συνθέσουμε την διαφορετικότητά μας σε αντιλήψεις και πρακτικές.
Όμως, σε καμιά περίπτωση το ΠΑΣΟΚ δεν έχει χάσει τον δρόμο του! Και ο δρόμος αυτός δεν είναι ο μονόδρομος προς την εξουσία ή στο τίποτα! Οι πολιτικές επιδιώξεις του κόμματος θα πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή επεξεργασία και ανασχηματισμό, οπότε να μπορούν να είναι σύγχρονες και να αντικατοπτρίζουν την βούληση της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών.
Οι ιδέες, οι αρχές, η θέληση, η επεξήγηση του τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε, το πώς θα εφαρμοστεί η διακυβέρνηση της χώρας, καθώς και ο τρόπος που μπορούν να γίνουν πράξη τα όσα προτείνουμε και θέτουμε σε κρίση ενώπιον της κοινωνίας, πρέπει να είναι καταστάλαγμα συλλογικής δουλειάς και θα συνεχίσουμε να επιμένουμε σε αυτό, ελπίζοντας στην χαρά της συμμετοχής και της συνυπευθυνότητας, οποιαδήποτε στιγμή κριθεί αυτό αναγκαίο.
Πρέπει να ξαναθυμηθούμε και να εμπνευστούμε από τις αξίες στις οποίες πιστεύουμε, και σήμερα όσο ποτέ άλλοτε δεν ήταν πιο επίκαιρες και αναγκαίες!
Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για περισσότερη δημοκρατία, ισότητα, αλληλεγγύη, και δικαιοσύνη!
Πρέπει να προσφέρουμε στους πολίτες της χώρας μας τα μέσα για περισσότερη γνώση! Να προάγουμε τον πολιτισμό. Να προασπίσουμε τα συμφέροντα της χώρας μας μέσα στο διαρκώς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον.
Να θέσουμε το κράτος στην υπηρεσία του πολίτη. Να ζητήσουμε την συμμετοχή του στην διακυβέρνηση της χώρας και να πάρουμε επιτέλους στα χέρια μας τις τύχες και το μέλλον ενός λαού που ανέκαθεν ήταν πρωτοπόρος και προοδευτικός.
Χρειάζεται να δώσουμε και πειστικές απαντήσεις για τα λάθη μας έως τώρα και να εξηγήσουμε με ειλικρίνεια πως σκοπεύουμε να ανακτήσουμε ξανά την διακυβέρνηση της χώρας και με ποιες προϋποθέσεις.
Να μεταλαμπαδεύσουμε στον κάθε πολίτη χωριστά το όραμά μας για μία «ΔΥΝΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ», όπως ακριβώς περιγράφεται και στα επίσημα κείμενα του κόμματος.
Οπωσδήποτε δεν μπορούμε να τα λύσουμε όλα και αμέσως. Χρειάζεται χρόνος. Πολλοί θα είναι εκείνοι που θα μας αμφισβητήσουν στην πορεία των πραγμάτων. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την άρνηση, την αδιαφορία, τον αρνητισμό και σε πολλές περιπτώσεις την σύγκρουση. Όμως, μέσα από τις κοινωνικές συγκρούσεις και στο παρελθόν και πάντα, προωθήθηκε η ανάπτυξη και η δημιουργία.
Εν πάσι περιπτώσει θα πρέπει να προσανατολιστούμε προς την κατεύθυνση διατύπωσης τολμηρών και εφικτών προτάσεων, στην πλήρη αναδιοργάνωση του κράτους και της κοινωνίας και στον επαναπροσδιορισμό του ρόλου που ο καθένας μας θα μπορεί να διαδραματίσει, για το κοινό καλό όλων!
Οι βασικοί άξονες της πολιτικής μας θα πρέπει να προσδιοριστούν με βάση τις ανάγκες και τις προτεραιότητες που οι ίδιοι οι πολίτες θέτουν, αλλά δυστυχώς δεν τους ακούει κανείς! (Για εξειδικευμένα θέματα πολιτικών κατευθύνσεων, θα πρέπει να ασχοληθούν στελέχη με εμπειρία και ανάλογες γνώσεις).
Κατά συνέπεια, προτείνουμε:
1. Αλλαγή της δομής του κράτους. Λιγότερη Κεντρική εξουσία και αποκέντρωση της διαχείρισης των καθημερινών προβλημάτων. Μεταφορά περισσότερων αρμοδιοτήτων της Δημόσιας Διοίκησης προς την περιφέρεια. Άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων (γι’ αυτούς που θα διοριστούν από το 2013 και έπειτα) έτσι ώστε να εξαλειφθούν η «εξουσιολαγνεία» και τα όποια κακώς κείμενα ταλαιπωρούν τους πολίτες, να υπάρξει περισσότερη διαφάνεια, αποτελεσματικότητα και ποιότητα στην παροχή υπηρεσιών.
2. Εκ βάθρων αλλαγή του εκπαιδευτικού μας συστήματος με αναβάθμιση και στήριξη της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλαγή του περιεχομένου και διεύρυνση της παρεχόμενης γνώσης, υιοθέτηση και συνδρομή έξω-εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων μέσα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, κατάργηση των εξετάσεων για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια, περαιτέρω στήριξη της δωρεάν και δημόσιας παιδείας με αποδέσμευση κονδυλίων ούτως, ώστε να χρηματοδοτηθεί η έρευνα και παράλληλα να υπάρξει η δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών Πανεπιστημίων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Χρηματοδότηση φοιτητών που σπουδάζουν εκτός της οικογενειακής εστίας ή με οικονομικά προβλήματα στο 100% των εκπαιδευτικών τους αναγκών, με την μορφή χαμηλότοκης δανειοδότησης.
3. Αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος. Αναζήτηση επενδύσεων, προώθηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλαγή του φορολογικού συστήματος και θέσπιση πιο αναλογικών και πιο δίκαιων φορολογικών κλιμάκων, διαφάνεια στην δημόσια διαχείριση, θέσπιση κανόνων λειτουργίας της αγοράς και όχι έλεγχο αυτής, επαναπροσδιορισμό και διασφάλιση του εισοδήματος των πολιτών σε αξιοπρεπή επίπεδα ακόμη και αν απαιτείται μείωση των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ.
4. Προστασία του περιβάλλοντος και ενδυνάμωση των επιμέρους οικονομικών δεικτών-δεδομένων, τόσο στον αγροτικό τομέα (με την σύσταση και λειτουργία συνεταιρισμών πολύ μικρών αγροτικών και κτηνοτροφικών μονάδων), όσο στην βιομηχανία και τον τουρισμό.
5. Αναδιοργάνωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και Συνταξιοδότησης με επαναπροσδιορισμό των ορίων ηλικίας (οπωσδήποτε σε καμία περίπτωση προς τα πάνω) και δίχως να θίγονται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ρύθμιση των εισφορών και επαναπροσδιορισμό στην λειτουργία των διαφόρων Ταμείων.
6. Ασφάλεια και δικαιοσύνη για τους πολίτες με παράλληλη αλλαγή της μεταναστευτικής μας πολιτικής και της πολιτικής έναντι των γηγενών μειονοτήτων.
7. Περαιτέρω ανάπτυξη των Διεθνών μας Σχέσεων και της εξωτερικής μας πολιτικής και ουσιαστική συμβολή στην διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης των πολιτών.
Οπωσδήποτε, τα θέματα που καλούμαστε να ασχοληθούμε, δεν «περιφράσσονται» από αυτά τα 7 σημεία και μόνον. Κατά καιρούς, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, βγαίνουν στην επιφάνεια – έστω και προσωρινά – πλήθος άλλων θεμάτων που απασχολούν την κοινή γνώμη, όπως ο διαχωρισμός κράτους – εκκλησίας, ή η αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Ο σεβασμός των ελευθεριών του ατόμου ή ο σεβασμός και (επιτέλους) η ηθική αποποινικοποίηση των σεξουαλικών προτιμήσεων του καθενός. Η αναβάθμιση του ρόλου του πολίτη, η κατάργηση της στρατιωτικής θητείας… είναι μερικά από αυτά που κάποια στιγμή θα πρέπει να μας απασχολήσουν σοβαρά, εφόσον κάποιους συμπολίτες μας, πολλούς από αυτούς, τους απασχολούν σοβαρά!
Αν μη τι άλλο, δεν θα τα λύσουμε όλα! Ίσως να μην καταφέρουμε να ασχοληθούμε με πολλά από αυτά. Όμως, όταν γνωρίζεις που βρίσκεσαι… γνωρίζεις και που πηγαίνεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου